بازگشت ناسا به ماه؛ در دل مرکز فرماندهی ماموریت «آرتمیس ۱» چه می‌گذرد؟

تصویرسازی از ماموریت آتی ناسا در ماه
تصویرسازی از ماموریت آتی ناسا در ماه Copyright AP Photo
نگارش از یورونیوز فارسی
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

در مرکز فرماندهی فضایی ناسا در هیوستون در ایالت تگزاس آمریکا، تیمی از دانشمندان به صورت ۲۴ ساعته در حال کار بر روی پروژه «آرتمیس ۱» هستند؛ ماموریتی که قرار است بار دیگر پای بشر را به کره ماه باز کند.

آگهی

در مرکز فرماندهی فضایی ناسا در هیوستون در ایالت تگزاس آمریکا، تیمی از دانشمندان به صورت ۲۴ ساعته در حال کار بر روی پروژه «آرتمیس ۱» هستند؛ ماموریتی که قرار است بار دیگر پای بشر را به کره ماه باز کند.

ریک لابرود، مدیر پروژه پرواز آرتمیس ۱ با سابقه ۳۷ سال کار در سازمان فضایی آمریکا، می‌گوید ماموریت جدید «هیجان‌انگیزترین چیزی است که تا به حال تجربه کرده‌ام».

او در مقابل نمایشگرهای عظیم مرکز کنترل ماموریت ناسا می‌گوید: «شب پرتاب احتمالا شبی مملو از انتظار خواهد بود. خیلی هیجان‌ خواهم داشت و مطمئن هستم که خواب به چشمانم نخواهد آمد.»

فضاپیمای ناسا قرار است در اواخر ماه جاری نخستین پرتاب بی‌سرنشین خود را تجربه کند. در حدود سه سال است که تیم‌های ناسا مشغول تمرین برای این لحظه هستند چرا که پس از آخرین ماموریت فضاپیمای آپولو در سال ۱۹۷۲، این برای اولین بار است که کپسولی با توانایی بردن انسان به ماه به فضا پرتاب می‌شود.

AFP
مرکز فرماندهی ماموریت آرتمیس۱ ناسا در هیوستونAFP

این پرواز آزمایشی بدون خدمه، اولین تست عملی موشک عظیم پیشران موسوم به سیستم پرتاب فضایی (SLS) خواهد بود که قدرتمندترین موشک جهان توصیف شده است. کپسول این فضاپیما که می‌تواند با خود چندین خدمه را به مدار ماه ببرد، قبل از بازگشت به زمین به مدت ۴۲ روز در فضا باقی خواهد ماند.

از سال ۲۰۲۴، فضانوردان شروع به استفاده از این کپسول خواهند کرد و در سال ۲۰۲۵ فضانوردان آمریکایی بار دیگر پا روی سطح کره ماه می‌گذارند. در طول مدت ماموریت آرتمیس ۱، تیمی متشکل از ۱۲ نفر از پرسنل ناسا به صورت شبانه‌روزی کنترل ایستگاه زمینی را بر عهده خواهند داشت.

برایان پری، افسر دینامیک پرواز که پیش از این در پروژه‌ شاتل‌های فضایی متعددی کار کرده و پس از پرتاب مسئولیت مسیریابی کپسول اوریون (Orion) را بر عهده خواهد داشت، می‌گوید: «این یک موشک پیشران کاملا جدید، یک فضاپیمای جدید و یک مرکز کنترل کاملا جدید است. می‌توانم به شما بگویم [به هنگام بلند شدن فضاپیما] قلبم تاپ‌تاپ خواهد زد.»

در نزدیک مرکز هیوستون، بزرگترین استخر سرپوشیده جهان با بیش از ۶۰ متر طول، ۳۰ متر عرض و ۱۲ متر عمق قرار دارد. در کف این استخر قرار است محیط ماه به تدریج بازسازی شود و مدلی از ایستگاه فضایی بین‌المللی به صورت یک آزمایشگاه شناور در زیر آب احداث گردد.

شن و ماسه و سنگ‌های غول‌پیکر این استخر که قرار است سطح ماه را شبیه‌سازی کنند، توسط یک شرکت تخصصی ساخت آکواریوم طراحی شده است.

نیروی گرانش در کره ماه یک‌ششم سطح زمین است و درون این استخر، فضانوردان می‌توانند احساسی نزدیک به آن بی‌وزنی را تجربه کنند. تیم دانشمندان از داخل اتاقی در بالای استخر فضانوردان را از راه دور و با تاخیر ارتباطی چهار ثانیه‌ای، مشابه با ماه، هدایت می‌کنند.

ویکتور گلاور، فضانورد که در جلسات شش‌ساعته تمرین در استخر حضور داشته است، درباره این تجربه به خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «مثل دویدن دو ماراتن است، اما روی دست.»

تا کنون از کل نفرات تیم اعزامی، شش فضانورد آموزش‌های لازم را گذرانده‌اند و قرار است آموزش شش نفر دیگر نیز تا پایان سپتامبر تکمیل شود. در ماموریت سفر به ماه که در دهه هفتاد میلادی انجام شد ۴۰۰ جلسه آموزشی با فضانوردان با لباس‌های فضایی کامل برگزار شد، در حالی که امروز این مرحله آموزشی به ۱۵۰ جلسه محدود شده است.

به اینستاگرام یورونیوز فارسی بپیوندید

فضانوردان در طول این تمرینات با استفاده از هدست‌های «واقعیت مجازی» می‌توانند به راه رفتن در شرایط تاریک در قطب جنوب ماه، جایی که فضاپیما روی آن فرود می‌آید، عادت کنند. از آن‌جا که خورشید در ماه به سختی از افق طلوع می‌کند، همواره سایه‌های بلند و تاریکی وجود دارد که دید را برای فضانوردان مختل می‌سازد.

فضانوردان همچنین باید به فضاپیمای جدید مانند کپسول اوریون و تجهیزات موجود در آن عادت کنند. به همین خاطر در نزدیکی مرکز فضایی هیوستون یک ماکت مشابه کپسول فضایی اوریون ساخته شده است که اندازه آن تنها ۹ متر مکعب است و داخلش فقط برای چهار نفر جا دارد. 

دبی کورث، معاون مدیر برنامه کپسول اوریون، می‌گوید: «فضانوردان آموزش‌های خروج اضطراری زیادی را در اینجا انجام می‌دهند.»

آقای کورث که بیش از یک دهه بر روی پروژه اوریون کار کرده است، اضافه می‌کند: «همه در هیوستون برای بازگشت به ماه هیجان زده هستند. احساس می‌کنم که عصر طلایی جدید رسیده است.»

اعزام انسان به ماه برای اولین بار در ۲۰ ژوئیه ۱۹۶۹ ( ۲۹ تیر ۱۳۴۸) در پروژه‌ای تحت نام «آپولو» امکان‌پذیر شد. آپولو نام یکی از خدایان در اساطیر یونان است.

آگهی

پروژه این بار اعزام فضانورد به ماه به نام «آرتمیس» نامگذاری شده است. آرتمیس الهه‌ای در اساطیر یونان باستان است و خواهر آپولو به شمار می‌رود.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

باز کردن محفظه حاوی سنگ‌های ماه پس از ۵۰ سال؛ آیا رازهای قمر زمین کشف می‌شود؟

چرا فضا به محیط ایده‌آل برای تحقیق در مورد بیماری سرطان تبدیل شده است؟

ایالات متحده و ژاپن خواستار پای کارآمدن «همه کشورها» برای ممنوعیت توسعه سلاح‌های هسته‌ای در فضا شدند