در جریان تجمع همبستگی با اعتراضات ایران در میدان جمهوری پاریس، گروهی از حاضران در زمان سخنرانی ساندرین روسو، نماینده سبزها و از فمینیست‌های رادیکال، او را هو کردند و مانع از ادامه صحبت‌هایش شدند. واکنش‌ها به این ماجرا همچنان ادامه دارد.
آگهیدر جریان تجمع همبستگی با اعتراضات ایران روز یکشنبه در میدان جمهوری پاریس، گروهی از حاضران در زمان سخنرانی ساندرین روسو، نماینده سبزها و از فمینیست‌های رادیکال او را هو کردند و مانع از ادامه صحبت‌هایش شدند. واکنش‌ها به این ماجرا همچنان ادامه دارد.
ساندرین روسو یکی از اعضای کادر رهبری حزب اروپای سبزهای زیست‌بوم‌گرا، به اتخاذ مواضع خلاف جریان درباره حقوق زنان شهرت دارد.
این نماینده فمینیست رادیکال مجلس شورای ملی فرانسه اخیرا حجاب را فارغ از پایه‌های مذهبی و سیاسی، صرفا نوعی «پوشش» و حتی «زینت» برای زنان توصیف کرده بود. این موضع، در فضای سیاسی «رسمی» فرانسه با توجه به مباحث تاریخی درباره جدایی نهاد دین و نهاد دولت، چالش اسلام و همچنین حقوق زنان و بویژه مساله حجاب، رویکردی ضد «جمهوریخواهانه» به شمار می‌رود.
نگاهی به گزارش‌های رسانه‌های فرانسوی نشان می‌دهد که افرادی که ساندرین روسو را در جریان تجمع حمایت از اعتراض‌های ایران هو کردند، یا گروهی از زنان مخالف حجاب در شمال آفریقا (مغرب) بودند یا گروهی از هواداران جریان‌های سیاسی متفاوت و بعضا متضاد (از کمونیست‌ها گرفته تا راست افراطی) و سازمان‌های اجتماعی به‌شدت لائیک.
ساندرین روسو بعد از این ماجرا در چند مصاحبه با رسانه‌های مختلف فرانسه گفت که علاوه بر او، معترضان منون اوبری، نماینده چپ‌گرای پارلمان اروپا از حزب فرانسه تسلیم ناپذیر و همچنین لورانس روسینیول، سناتور سوسیالیست را هم هو کرده‌اند.
اما خانم روسینیول در واکنش به این ادعا، ویدیوی سخنرانی‌اش را توییت کرد و نوشت: «برخلاف گفته‌های ساندرین روسو، حاضران من را تشویق کردند و خبری از اعتراض هم نبود.»
خاک بر سرتان که از مبارزات زنان ایران استفاده ابزاری می‌کنید
در حالی که انتقادها از روایت ساندرین روسو از ماجرای تجمع همبستگی با اعتراضات ایران ادامه دارد و از سوی منتقدان این نماینده به‌عنوان نشانه‌ای از شکست رویکرد فمینیست‌های رادیکال توصیف می‌شود، دنیل اوبونو، نماینده چپ‌گرای حزب فرانسه تسلیم ناپذیر صبح دوشنبه، در نخستین روز کاری هفته با انتشار یک پیام توییتری توهین آمیز، آتش این جنجال سیاسی را شعله‌ورتر کرد. خانم اوبونو نوشت: «سلام به همه زنان و مردان، به جز آن‌هایی که از مبارزه زنان ایران علیه سرکوب سوءاستفاده می‌کنند. برای آن‌ها: خاک بر سرتان»
اگرچه توهین و استفاده از الفاظ رکیک در زبان فرانسه، چه در مطبوعات فکاهی و چه در میان سیاستمداران چیز عجیبی نیست اما استفاده دنیل اوبونو از فحش کمتر شناخته شده کولی‌های شمال فرانسه، بسیاری را بهت زده کرد و واکنش منفی سیاستمداران راست‌گرای افراطی را برانگیخت. ترجمه تحت‌الفظی این عبارت «بروید مرده‌هایتان را بخورید» است و برای بسیاری از فرانسوی‌های ناآشنا با فرهنگ حاشیه‌ای کولی‌ها هم معنایی به جز این ندارد.
روزنامه ماریان صبح سه‌شنبه ۴ اکتبر در مقاله‌ای با عنوان «جنسیت‌گرا در ایران، منتخب در فرانسه: ساندرین روسو روی حجاب غلت می‌خورد» به بررسی پارادوکس حجاب در ایران و فرانسه پرداخت.
همانطور که پیش‌تر از این توضیح داده شد مساله حجاب در فرانسه، به چالشی برای مقاومت درباره کنترل بدن زن تبدیل شده است. به اعتقاد هواداران آزادی پوشش و داشتن و نداشتن حجاب، بدن زن و پوشش او حقی است مختص به شخص او و جامعه مردسالار حق تصمیم گیری درباره آن را ندارد.
ساندرین روسو و بسیاری از فمینیست‌های رادیکال فرانسوی می‌گویند با وجود حمایت تام و تمام از مبارزات زنان ایران برای آزادی پوشش و تلاش «قهرمانانه و شجاعانه» آن‌ها برای شکستن هژمونی حکومت دین‌سالار جمهوری اسلامی، به نبرد خود برای حق زنان «مسلمان» فرانسوی برای داشتن یا نداشتن حجاب ادامه می‌دهند.
برای این گروه از فمینیست‌ها که بویژه با عروج جنبش METOO بنیان‌های حقوق زنان در غرب را به چالش کشیده‌اند، حاکمیت بر بدن و اختیار زن در این باره، چه با تحمیل و چه با ممنوعیت حجاب، ادامه سنت سه دین ابراهیمی است. در مقابل، فمینیست‌های مخالف این نظریه عمدتا با وجود پذیرش استدلال گروه نخست، حجاب را سمبل اعمال فشار و زور بر «زن» و مساله‌ای فراتر از یک پوشش ساده می‌دانند.
ساندرین روسو پس از ماجرای تجمع همبستگی با اعتراضات ایران، هم‌اکنون درگیر پرونده استعفای ژولین بایو، یکی از نمایندگان پارلمان از حزب سبزها است که به اعمال خشونت علیه یکی از دوست دخترهای سابقش متهم شده است.
خانم روسو متهم است که یکی از گردانندگان این جنجال بوده است. او دوم اکتبر با حضور در یک برنامه خبری تلویزیون دولتی فرانسه با رد این اتهام گفت: «مبارزه برای حقوق زنان وظیفه اصلی من است و اگر برای این آرمان مجبور شوم از نمایندگی مجلس استعفا دهم، یک لحظه درنگ نخواهم کرد.»