یک سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی در زمینه امدادرسانی‌های بشردوستانه از کشورهای غربی خواست تا دیپلمات‌های خود را به کابل، پایتخت افغانستان بازگردانند تا بلکه تنها از این طریق بتوان به نحوی جلوی سیاست‌های زن‌ستیزانه امارت اسلامی ایستادگی کرد.
آگهییک سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی در زمینه امدادرسانی‌های بشردوستانه از کشورهای غربی خواست تا دیپلمات‌های خود را به کابل پایتخت افغانستان بازگردانند، تا بلکه تنها از این طریق بتوان به نحوی جلوی سیاست‌های زن‌ستیزانه امارت اسلامی ایستادگی کرد.
«شورای امور پناهندگی نروژی» اعلام کرده است که بدون حضور امدادگران زن در این سازمان، ارائه کمک‌های بشردوستانه کافی و برابر غیرممکن است. این سازمان غیردولتی تلاش کرده تا با مذاکره نظر مقامات طالبانی را عوض کند و در عین حال از سایر سازمان‌های بین‌المللی خواسته است تا با پیوستن به آنها بر حجم فشارها بر طالبان بیفزایند.
یان اگلند، دبیر کل شورای امور پناهندگی نروژی، پس از دیدار با مقامات طالبان در کابل، در توییتی نوشت: «ما به غرب نیاز داریم تا دیپلمات‌های خود را به افغانستان بازگرداند تا بلکه با حاکمان جدید این کشور برخورد کنند.»
بنا بر جدیدترین اعلام طالبان در ۲۴ دسامبر ۲۰۲۲، به کلیه سازمان‌های غیردولتی خارجی و داخلی در افغانستان دستور داده شد تا اشتغال زنان را به دلیل آن‌چه بر سر نکردن «درست» حجاب اسلامی توسط برخی زنان شاغل عنوان شده بود، به حالت تعلیق درآورند. پیش‌تر گفته شده بود که فعلا سازمان‌های تحت نظارت سازمان ملل متحد شامل این ممنوعیت نمی‌شوند، اما با این وجود این دستور شامل حال ۱۸۳ سازمان غیردولتی محلی و بین‌المللی دیگر از جمله شورای امور پناهندگی نروژی شده است.
شورای امور پناهندگی نروژی از اولین سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی بود که به طور علنی مخالفت صریح خود را با این دستور ابراز کرد.
به توییتر یورونیوز فارسی بپیوندید
آقای اگلند حتی سعی کرد تا با سفر به افغانستان و دیدار با مقامات امارت اسلامی، آنها را متقاعد کند تا بلکه ممنوعیت فعالیت امدادگران زن افغان را لغو کنند و نسبت به عواقب جبران‌ناپذیر این سیاست و احتمال «از دست رفتن جان بسیاری از مردم» هشدار دهد.
آقای اگلند در مورد نتیجه مذاکراتش گفت: «رهبران طالبان به من گفتند که می‌خواهند ما هر چه سریع‌تر به سر کار بازگردیم، من پاسخ دادم که تنها در صورتی می‌توانیم این کار را انجام دهیم که همکاران زن ما بتوانند در کنار ما و به موازات امدادگران مرد کار کنند».
از نظر این شورا، گروه‌های امدادرسانی که منحصرا نیروهای مرد در آن باشند غیرقابل قبول و تصور است. از این رو، کمک به زنان مجرد، بیوه‌ها و مادران مجرد در کشور، به ویژه آنکه نزدیک به بیست میلیون افغان تحت تأثیر بحران غذایی حاد هستند، امکان پذیر نخواهد بود.
شورای امور پناهندگی نروژی از دیگر سازمان های بین‌المللی می‌خواهد که برای اعمال فشار بر طالبان به آنها بپیوندند. چند هفته قبل، سازمان ملل اعلام کرده بود که بدون توجه به وضعیت حقوق زنان در کشور، کمک های بشردوستانه ادامه خواهد داشت.
آقای اگلند با طرح این موضوع پرسید: «سفرا کجا هستند، دیپلمات‌ها کجا هستند؟ جامعه جهانی که زنان و کودکان افغانستان را اولویت اول خود اعلام کرده است، کجاست؟ در طول سال‌ها صدها میلیارد دلار و یورو خرج کردند. اما امروز واقعا کجا هستند؟ الان اینجا تقریباً تنهایم».
البته به اعتقاد بسیاری حتی اگر دیپلمات های غربی به کابل بازگردند، رهبران طالبان برای شنیدن نگرانی‌های حقوق بشری و درخواست حقوق بیشتر برای زنان گوش شنوایی نخواهند داشت.