بنابر نتایج مطالعه‌ای که روز چهارشنبه اول فوریه منتشر شد، انسان‌های نئاندرتال که ۱۲۵ هزار سال پیش زندگی می‌کردند، فیل‌های عظیم‌الجثه ماقبل تاریخ که با وزنی حدود ۱۳ تن و ارتفاع ۴ متر، دو برابر فیل‌های آفریقایی کنونی بودند را شکار می‌کردند.
آگهیبنابر نتایج مطالعه‌ای که روز چهارشنبه اول فوریه منتشر شد، انسان‌های نئاندرتال که ۱۲۵ هزار سال پیش زندگی می‌کردند، فیل‌های عظیم‌الجثه ماقبل تاریخ که با وزنی حدود ۱۳ تن و ارتفاع ۴ متر، دوبرابر فیل‌های آفریقایی کنونی بودند را شکار می‌کردند.
ویل روئبروئکس، یکی از نویسندگان این تحقیق که در مجله ساینس ادونسز (Science Advances) به چاپ رسید، می‌گوید: «نئاندرتال‌ها می‌توانستند مقادیر بیشتری غذا نسبت به آنچه از شکار اسب، گاو یا گوزن بدست می‌آید را ذخیره کنند. آن‌ها این حجم غذا را یا برای تعداد بیشتر و یا مدت طولانی‌تر نگهداری می‌کردند و این موضوعی بود که تا به حال نمی‌دانستیم.»
به گفته محققان، تکه‌تکه کردن یک شکار ۱۰ تنی پیش از فاسد شدن به کار چندین روزه ۲۰ نفر نیازمند است. این گوشت می‌تواند غذای سه ماه ۲۵ نفر یا یک ماه ۱۰۰ نفر باشد.
اما چگونه نئاندرتال‌ها این جانوران عظیم را می‌کشتند؟
هیچ‌کس نمی‌تواند به این سوال به طور دقیق پاسخ دهد اما یک فرضیه این است که نئاندرتال‌ها این فیل‌ها را به سمت چاله‌های گلی می‌راندند و آن‌ها را به ادام می‌انداخته و سپس به سمتشان نیزه پرتاب می‌کردند.
محققان برای مدت‌ها نمی‌توانستند دلیلی برای یافتن استخوان‌های این فیل‌ها در نزدیکی مناطق باستانی بیابند، مشخص نبود که آیا انسان‌های ماقبل تاریخ آن‌ها را شکار می‌کردند یا تنها مردار این حیوانات عظیم الجثه را می‌خوردند.
شواهدی مبنی بر شکار آن‌ها همچون اثر ضربه یا نیزه گیرکرده در استخوان هرگز یافته نشده است. البته با توجه به اندازه این فیل‌های عاج صاف که محققان آن‌ها را نیاکان فیلم‌های آفریقایی امروزی می‌دانند، این موضوع چندان جای تعجب ندارد.
با این حال، شواهد جدیدی در منطقه باستانی موسوم به نئومارک شمالی ۱ (Neumark-Nord 1) در نزدیکی شهر هاله آلمان توجه محققان را به خود جلب کرد. بقایای ۷۰ فیل که اکثر آن‌ها نرهای بالغ بودند در این منطقه یافت شد. این بزرگترین مجموعه کشف شده تا به امروز است. محققان می‌گویند عدم وجود تنوع در این گروه نشان دهنده انتخاب آن‌ها توسط شکارچیان است.
کشتن نرهای تنها بسیار راحت‌تر بود زیرا ماده‌ها در گله زندگی می‌کردند. علاوه بر این، جثه بزرگ نرها باعث می‌شد تا گوشت بیشتری نصیب شکارچیانشان شود.
پس از این که محققان استخوان‌های این حیوانات را به وسیله میکروسکوپ بررسی کردند، رد ابزارهای ساخته شده از سنگ چخماق که توسط نئاندرتال‌ها استفاده می‌شد را به وضوح یافتند. این ابزار بریدگی‌هایی حداکثر به قطر چند سانتیمتر روی استخوان‌ها به وجود آورده بودند.
ویل روئبروئکس، استاد باستان‌شناسی دانشگاه لایدن هلند می‌گوید: «این‌ها علائم کلاسیک برش هستند که از کوبیدن و تراشیدن گوشت بر استخوان حاصل می‌شوند.
به گفته این محقق، نئاندرتال‌ها در نزدیکی دریاچه زندگی می‌کردند و بقایای فیل‌ها نیز در همان‌جا کشف شده است. این مکان به دلیل خاک سست و گلی، بهترین محل برای به دام انداختن فیل‌ها است.
حدود ۴۰ مورد از این نمونه‌ها متعلق به دوره‌ای سی‌صدساله است. محققان تخمین می‌زنند که نئاندرتال‌ها هر پنج یا شش سال یک‌بار به شکار فیل‌ها می‌رفتند.
آیا شکار فیل‌ها به سنتی ماندگار در میان نئاندرتال‌ها تبدیل شده بود؟
بر اساس این مطالعه، شکار فیل‌ها توسط ده‌ها نسل از نئاندرتال‌ها در یک دوره حدودا دوهزارساله انجام شده است. اما این انسان‌های ماقبل تاریخ برای دوره‌ای بسیار طولانی بر روی سیاره زمین زندگی می‌کردند (حدود ۴۰۰هزار تا ۴۰هزار سال پیش).
ویل روئبروئکس می‌گوید: «هوا در اروپا اکثرا سردتر از عصر حاضر بوده است. تصویر ما از نئاندرتال‌ها عموما به دوران بسیار سرد باز می‌گردد.»
اما با مساعد شدن آب و هوا و فراهم شدن غذای فراوان، نئاندرتال‌ها توانستند شیوه زندگی کم‌تحرک‌تری را در گروه‌های بزرگ‌تر اتخاذ کنند. اما تعیین تعداد دقیق آن‌ها همچنان بسیار دشوار است.
ویل روئبروئکس می‌افزاید: «دنیای نئاندرتال‌ها بسیار پرفراز و نشیب بود و زندگی متنوعی را تجربه می‌کردند. آن‌ها با آثاری جدی که روی حیات حیوانات عظیم‌الجثه زمان خود می‌گذاشتند، مسیر زندگی خود را شکل می‌دادند.»