در گوشه‌ای از خیابان‌های شهر بروکسل، چادرهای آبی‌رنگ محل زندگی پناهجویان است. شینواری، از فرماندهان پیشین ارتش افغانستان که مدت‌ها به قدرت‌های غربی برای مقابله با طالبان کمک می‌کرد این روزها در یک اردوگاه موقتی روزگار می‌گذراند.
آگهیدر گوشه‌ای از خیابان‌های شهر بروکسل، چادرهای آبی‌رنگ محل زندگی پناهجویان است. شینواری، از فرماندهان پیشین ارتش افغانستان که مدت‌ها به قدرت‌های غربی برای مقابله با طالبان کمک می‌کرد این روزها در یک اردوگاه موقتی روزگار می‌گذراند.
او یکی از پناهجویانی است که ماه‌هاست در مرکز شهر بروکسل بین خیابان پَلِه و پُتی‌شاتو کمپ زده‌اند.
به مشام رسیدن بوی ادرار و کثیفی‌های اطراف کمپ در خیابان‌های بروکسل، یکی از نشانه‌هایی است که می‌تواند به عنوان شکست سیاست‌های مهاجرتی اتحادیه اروپا تعبیر شود.
شینواری نمی‌خواهد چهره‌اش در عکس یا فیلم‌ها نشان داده شود چرا که می‌ترسد طالبان به خانواده‌اش آسیبی وارد کنند.
این جوان افغان مجبور شد همسر، سه پسر و یک دخترش را در شهر جلال‌آباد رها کند و از ترس جان خودش را به اینجا برساند. او می‌گوید « هوا خیلی سرد است. برخی از بچه‌ها بیماری‌های مختلفی دارند و بسیاری از ما از افسردگی رنج می‌بریم چرا که نمی‌دانیم فردا چه اتفاقی خواهد افتاد.»
در طول بسیاری از شب‌های بی‌خوابی در سرمای یخبندان که با صدای کسل‌کننده عبور ماشین‌ها از کنار خیابان همراه است، فکر و ذهن شینواری به خانه بازمی‌گردد. او می‌گوید: «گاهی به آینده فکر می‌کنم. اینکه چقدر دیگر باید در خیابان زندگی کنم؟ اینکه آیا روزی فرا می‌رسد که بتوانم با اعضای خانواده‌ام یکجا باشم؟»
هشت ماه سفر برای رسیدن به گوشه خیابانی در بلژیک
شینواری با این حال می‌گوید با تمام دشواری‌هایی که پشت سرگذاشته خوش‌شانس بوده است که توانسته پس از یک سفر ۸ ماهه از مسیر پاکستان، ایران، ترکیه، بلغارستان و صربستان، خودش را به بلژیک برساند.
طالبان که از نیمه اوت ۲۰۲۱ قدرت را بار دیگر در افغانستان به دست گرفته است خطری جدی برای نظامیانی است که با نیروهای ائتلاف ناتو همکاری داشتند.
مشکلات پناهندگان تنها به اینجا در بلژیک ختم نمی‌شود. آژانس پناهندگی اتحادیه اروپا در آخرین گزارش خود در نوامبر ۲۰۲۲ اعلام کرد: «شکاف بین درخواست پناهندگی و تصمیم‌گیری در همین زمینه به بیشترین میزان از سال ۲۰۱۵ رسیده است». این گزارش می‌افزاید که این شکاف همچنان در حال افزایش است.
«ما غربی‌ها نمی‌توانیم زندگی سختی‌هایی که مهاجران پشت سرگذاشته‌اند را تصور کنیم»
به طور کلی، بیش از نهصد و بیست هزار پرونده در همین ارتباط در حال رسیدگی است که ۱۴ درصد افزایش سالانه نشان می‌دهد.
میشل ژنه، مدیر نهاد مدنی پزشکان «جهان بلژیک» می‌گوید: «ما غربی‌ها نمی‌توانیم زندگی دشوار آنها و سختی‌هایی که مهاجران پشت سرگذاشته‌اند را تصور کنیم. بلژیک، قرار بود کشوری پذیرنده [پناهجویان] باشد اما آنها به اینجا می‌آیند و در سرما و بدون هیچ امیدی در این مرحله در خیابان می‌مانند.»
«کِلمان ولنتن»، مسئول امور حقوقی در گروه فعال در امور پناهجویان موسوم به «CIRE» می‌گوید: «بین چارچوب قانونی و وضعیت موجود یک دنیا تفاوت وجود دارد. درک آن برای من و سازمان‌های غیردولتی دشوار است. حتی نمی‌توانم بفهمم که درک این موضوع تا چه حد می‌تواند برای افغان‌ها در بلژیک یا دیگر کشورهای اروپایی دشوار باشد.»
بر اساس آمار سازمان ملل متحد بیش از ۲۵ هزار مهاجری که از سال ۲۰۱۴ میلادی تا به امروزسعی در ورود به اروپا داشتند، اغلب در هنگام عبور از مدیترانه جان خود را از دست داده اند.
رهبران اتحادیه اروپا پنجشنبه آینده در بروکسل دیدار خواهند کرد تا درباره مساله پناهجویان به گفت‌وگو بپردازند.