به دیدار ویوالدی من بیایید

با همکاری
به دیدار ویوالدی من بیایید
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

فیلیپ ژاروسکی، یکی از ستاره های درخشان آسمان اپرا است. توانایی او در تغییر تن صداها ویژگی خاص اوست؛ مردی بالغ که با صدای زیریک نوجوان گروه کرمی خواند.

هم اینک او اپرا را با صدایی زنانه اجرا می کند؛ تکنیکی که درموسیقی کلیسایی قرون شانزده و هفده رواج داشته است. در آن دوره، حتی بخشی از کودکان کلیسایی را برای داشتن صدایی زیر، پیش از سن بلوغ اخته می کرند. برجسته ترین چهرۀ این گونۀ موسیقی ، آنتونیو ویوالدی، موزیسین ایتالیایی قرن هفدهم است.

ویوالدی الگوی هنری ژاروسکی است. در سدۀ گذشته، مجددا این شکل از اجرای اپرا مورد توجه قرار گرفت. هم اکنون دوستداران موسیقی کلاسیک فاخر اروپایی از اپرایی هایی به این سبک استقبال می کنند. مانند فستیوال “ونیز، ویوالدی، ورسای” که در کاخ ورسای پاریس در حال برگزاری است.

ژاروسکی می گوید:” من شخصیت های مستعد این موسیقی را واقعا دوست دارم، معتقدم با این که ویوالدی یک کشیش بوده اما با بعضی از پسربچه ها ارتباط داشته است. به نظر من او فردی آتشین مزاج بوده است. آنچه بیش از هر چیز برایم جذاب است، این است که ویوالدی حتی برای مرگ هم حاضر است، او یک جنگجوست. فضای عمومی آن دوره اینگونه بوده است که موسیقیدانان اپراهای متعددی برای کارناوال های تازه و تاترهای جدید تنطیم می کردند. این امر، فراوانی قطعات موزیک در آن دوره و نیز اینکه چرا بعضی ازآثار موسیقی باروک مکانیکی به نظر می رسند را توضیح می دهد. همین جاست که نوابغ دنیای موسیقی و از جمله ویوالدی تمایز خود را با دیگران نشان می دهند.”

ویوالدی آکثر آثارش در منطقه وانیتین ونیز خلق کرده است.

فیلیپ ژاروسکی معتقد است:“برای شناختن ویوالدی باید بارها به ونیز رفت. سفر به ونیز برای من هنگامی که می خواستم قطعاتی چون ودروکن میودیلتو را که با نوای انگشتان بر تارهای ویولون همراه است ، اجرا کنم بسیار الهام بخش بود. فکر می کنم که می توانیم چیز های خیلی سخت و غیرمادی را روی آبراه های بزرگ در تخیلمان ممکن کنیم، مانند اینکه چه چیزی را باید به صدا افزود؟ ژاروسکی ویوالدی را با تمام نقاط ضعف و قوتش می ستاید:“اغلب ترجیح می دهند جنبه های زیبای یک کار هنری را ببینند اما من ضعف های ویوالدی را هم دوست دارم، برای مثال او می توانست موسیقیدانی ساده و خالص باشد و خود را از مکتب ناپلئونی متمایز سازد. او همچنین می توانست شاعرانه تر، خودنماتر و حتی گویاتر باشد”.

ژاروسکی ویوالدی را فراتر از یک آهنگساز می شناسد:” ما معمولا عجولانه ویوالدی را تنها به عنوان یک ویولونیست وآهنگساز می شناسیم. در حالی که او نگاهی خاص به آوا و جنبه های احساسی تر هنر نیز داشته است.”

ژاروسکی سادگی و پرکاری ویوالدی را دوست دارد و می گوید:“من همینطور بسیار تحت تاثیر سادگی ویوالدی قرار گرفته ام. آهنگسازی پرکار که صدها قطعه موسیقی تنظیم کرده است. او از اینکه می توانسته قطعه ای جدید را سریع تر از رونویسی دیگران تولید کند به خود می بالیده است. او این درخشندگی را دوست داشته است. او همچنین دوست داشته که احساسات موسیقاییش را به سرعت به رشته تحریر در آورد. بغضی اوقات در موزیک او، قسمت های خسته کننده ای می بینیم، با این حال همین قسمت ها هم نبوغ و درخشندگی او را می رساند و حس می کنیم که یک قطعه آزاد را می شنویم.”

در این گزارش هنری، شما شاهد اجرایی از قطعات “ودرو کن میو دیلتو“و “فرا لو پروسل” از آنتونیو ویوالدی هستید. این قطعات در یک لوح فشرده به نام “قهرمانان ویوالدی” در دسترس علاقه مندان است.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

رقابت فینالیست‌های جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکستر جوان

جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکسترجوان؛ مرحلهٔ نیمه‌نهایی

قهرمان؛ اثری پیشگامانه با هدف شکستن پیش‌فرض‌ها دربارهٔ اُپرا