لیزا باتیاشویلی و عشق سحرآمیز او به ویولن

با همکاری
لیزا باتیاشویلی و عشق سحرآمیز او به ویولن
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

زندگی لیزا باتیاشویلی با ویولن عجین شده است. او در دو سالگی برای اولین بار دست به ویولن برد و هرگز آنرا کنار نگذاشت و اکنون در 32 سالگی یکی از بهترین نوازندگان ویولن در جهان است.

لیزا باتیاشویلی:

“عشق من به ویولن از زمانی آغاز شد که دانش آموزان جوانی را می دیدم که به خانه ما می آمدند تا پدرم به آنها آموزش دهد. این برای من فرصت ویژه ای بود، زیرا در آن زمان برای کودکان سرگرمی دیگری وجود نداشت. موسیقی، مرا به جهانی از تخیل کشاند که توانستم در آن زندگیم را واقعیت ببخشم.”

لیزا ویولن را تا یازده سالگی در گرجستان نزد پدرش آموخت و کوتاه زمانی قبل از جنگ داخلی در این کشور در سال 1991، همراه خانواده اش به آلمان مهاجرت کرد. او اکنون با همسرش فرانسوا له لو، فلوت نواز مشهور جهان و دو فرزندش در فرانسه زندگی می کند.

لیزای 32 ساله اکنون در زمره بهترین ویولنیست های دنیاست و به اجرای برنامه با بسیاری از ارکسترهای بزرگ می پردازد. او اخیرا یک ویولن کنسرت از یوهانس برامس را با ارکستر فیلارمونی استکهلم به روی صحنه آورد.

لیزا باتیاشویلی:

“این ویولن کنسرت نیاز به قدرت جسمی و روحی زیادی دارد. من ابتدا در سنین

هفده و هیجده سالگی آن را آموختم و سپس برای مدتی طولانی کنار نهادم. هدفم این بود که انواع دیگری از موسیقی را نیز تجربه کنم و سپس به آن بازگردم. زیرا طولانی بودن این ویولن کنسرت و دشواری های آن برایم چالش بزرگی بود.

همیشه به این فکر می کردم که این کنسرت برای دست های مردانه نوشته شده است. لحظه ها و قطعاتی هست که دست های بزرگ از پس آن برمی آید و این برای دست های کوچک من چالش بزرگی است.”

استعداد لیزا باتیاشویلی از دیده ها پنهان نماند. او یکی از خوش اقبال ترین نوازندگانی است که مدیون ویولن های آنتونیو استرادیواری، سازنده چیره دست سازهای زهی در اوائل قرن هفدهم است. ویولن هایی که میلیون ها یورو ارزش دارد.

سازهای استرادیواری نه تنها صدای مطبوعی دارد، بلکه فوق العاده حساس است.

لیزا باتیاشویلی: “بعضی روزها آرزو می کنم که ای کاش ساز من مانند روز قبل به کمکم بیاید. واقعا احساس می کنم که این ساز نیز پا به پای من فشار و رنجی را که من می کشم تحمل و تجربه می کند. همدمی است که در نواختن به یاری ام می شتابد.”

لیزا باتیاشویلی تلاش می کند تا هر سال خود را برای کنسرت تازه ای آماده کند و این کار ساده ای نیست:

“اکنون کار برایم مشکل تر است، چون وقت زیادی را صرف بچه هایم می کنم و راندمان کارم مانند زمان دانشجویی نیست. اما برای ما ویولنیست ها چاره دیگری نیست. باید به طور مداوم چیزهای تازه ای بیاموزیم و تجربه کنیم. البته این ارزش خودش را نیز دارد چون پا به پای موسیقی رشد می کنیم.”

در این برنامه، شما قطعاتی از ویلون کنسرت یوهانس برامس (D major, Op.77) را می شنوید.

برای شنیدن گزیده های بیشتری از مصاحبه با لیزا باتیاشویلی به زبان آلمانی، اینجا را کلیک کنید:

http://de.euronews.net/2012/02/07/bonus-interview/

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

رقابت فینالیست‌های جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکستر جوان

جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکسترجوان؛ مرحلهٔ نیمه‌نهایی

قهرمان؛ اثری پیشگامانه با هدف شکستن پیش‌فرض‌ها دربارهٔ اُپرا