نمایشنامه های شکسپیر طی قرون مختلف منبع الهام بسیاری از قطعات موسیقی بوده است. دلیل محبوبیت شاعر و نمایشنامه نویس بریتانیایی در بین آهنگساران چیست؟
نمایشنامه های شکسپیر طی قرون مختلف منبع الهام بسیاری از قطعات موسیقی بوده است. دلیل محبوبیت شاعر و نمایشنامه نویس بریتانیایی در بین آهنگساران چیست؟ جولی سندرز، استاد ادبیات و تئاتر از دانشگاه نیوکاسل انگلستان در این باره توضیح می دهد.
امسال چهارصدمین سالگرد مرگ شکسپیر، شاعر و نمایشنامه نویس بریتانیایی است. در دنیای موسیقی بیش از سیصد اپرا ساخته آهنگسازان مختلف از نمایشنامه های شکسپیر الهام گرفته اند.
خبرنگار یورونیوزدر حاشیه فستیوال موسیقی کلاسیک «البستان» در بیروت با پروفسور جولی سندرز از دانشگاه نیوکاسل درباره تاثیر شکسپیر بر آهنگسازان گفتگویی کوتاهی انجام داده است.
وی به خبرنگار یورونیوز می گوید: «تاثیر شکسپیر بر موسیقی تقریبا همزمان با اجرای نمایشنامه هایش در سالهای اول شکل گیری لندن مدرن آغاز شد. بنابراین از همان قرن هفدهم تاکنون نمونه کارهایی در تمام سبک های موسیقی می بینیم که نوعی واکنش نسبت به نمایشنامه ها و شعر شکسپیر است. نمی خواهم به این موضوع بپردازم که کارهای شکسپیر چه چیزی به آهنگسازها و نوازنده ها و خواننده ها برای اجرا می دهد، بلکه می خواهم بگویم این آثار چه چیزی به کارهای شکسپیر اضافه می کند، زیرا این کارها خودشان بسیار خلاقانه هستند. در قرن هفدهم «ملکه فرشته ها» اثر هنری پورسل را داریم که «رؤیای نیمه شب تابستان» را با رقص و موسیقی و آواز روی صحنه می آورد.»
خانم سندرز می افزاید اپراهای معروف را داریم مثل اپراهای بزرگ و حماسی «مکبث» و «اوتللو» ساخته وردی که اپراهایی تاثیرگذار و در عمل نوعی نقد نمایشنامه ها هستند: نقد نمایش از طریق بافت اپرا که آواز و رقص و موسیقی است. البته در قرن بیستم اپراهای جدید می بینیم که صمیمی تر و پیشروتر است مثل «رؤیای نیمه شب تابستان» اثر بنجامبن بریتن اما وقتی به اینجا می رسید می بینید که این تعبیرهای مختلف در گفتگو با یکدیگر نیز هستند. من آنها را موزیکالهای شکسپیری می بینم که تنها واکنش نسبت به نمایشنامه های شکسپیر نیستند، بلکه واکنش هایی نسبت به یکدیگر هم هستند.»
وی درباره جاودانه بودن آثار شکسپیر می گوید: «چه چیزی شکسپیر را با زمانه ما همخوان می کند؟ به گمانم شکسپیر در زمان خودش تلاش می کرد موضوع های مهم روز را بکاود. تئاتر در زمانی که او نمایشنامه هایش را می نوشت در قلب لندن نبود، در حاشیه بود و کاملا رادیکال. شکسپیر بیشتر، چیزها زیر سؤال می برد مثلا سیاست را. او از فضای بحث روی صحنه استفاده می کرد و به همین دلیل است که امروز به دنیای ما راه می گشاید، به واسطه موضوع هایی که به نژاد و قومیت و هویت مربوط می شود یا به قدرت زیاد و سلطنت و دولت. بنابراین شباهتهایی وجود دارد و برداشت و تطبیق نمایشنامه با زمانه خودمان می تواند بسیار مؤثر باشد.»