«نقاشانِ نقاشان» در گالری ساعتچی لندن

«نقاشانِ نقاشان» در گالری ساعتچی لندن
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

گالری ساعتچی لندن که به معرفی استعدادهای تازه در نقاشی معاصر شهرت دارد به تازگی نمایشگاهی از آثار ۹ نقاش برجسته برگزار کرده است.

آگهی

گالری ساعتچی لندن که به معرفی استعدادهای تازه در نقاشی معاصر شهرت دارد به تازگی نمایشگاهی از آثار ۹ نقاش برجسته برگزار کرده است. این نمایشگاه که آثارِ سبکهای مختلف را در خود جای داده، «نقاشانِ نقاشان» نام داد.

فیلیپا آدامز، مدیر گالری ساعتچی در این باره می گوید: «ما عاشق نقاشی و روایتگریِ آن هستیم. تماشای کار هنری با ابزارهای مختلف را دوست داریم. امروز، افراد از بچگی با فنآوری بزرگ می شوند و در آفرینش هنری رابطه خاصی با آن دارند. اما نقاشی روی بوم هنوز در این گالری جایگاه خودش را دارد و ما همیشه روی آن تمرکز می کنیم.»

رفیع قلندریان، نقاش جوان اهل لُس آنجلس که از آثار دیود هاکنی و آلیس نیل الهام گرفته، سیمای مُردّدِ دوستانش را بر پس زمینه هایی تخت و تک رنگ به تصویر کشیده است. او که معتقد است باید در هنر جسور بود و خود را به جریان زندگی سپرد، درباره چگونگی خلق آثارش می گوید: «راستش نقاشی را اینطور یاد گرفتم که رفتم و مُشتی رنگ و قلمو خریدم و بعد خودم را در کارگاهِ نقاشی حبس کردم. کمی حلال رنگ می مالیدم روی دستهایم تا بفهمم چه باید بکنم، تنها راه یاد گرفتن همین است. باید ببینید رنگها چطور مخلوط و بعد خشک می شوند. من عاشق امتحان کردن هستم، چون وقت امتحان کردن، نگران تاریخ نقاشی و کارهایی نشدنی نیستید، فقط به شدنی ها فکر می کنید و از همه هیجان انگیزتر همین است.»

نقاش بریتانیایی دیوید برایان اسمیت، که «هنر و طراحی» را در لندن خوانده است، از یک خانواده کشاورز در شمال این کشور می آید. پس از مرگ پدرش، خانواده ناگزیر می شود مزرعه را بفروشد، و مادر هنگام خالی کردن خانه، عکسی کهنه از پدر بزرگِ او را هنگام چوپانی پیدا می کند. او درباره ارتباط کارهایش با این تصویر می گوید: «داشتم به هر دری می زدم تا کسی آثارم را جدی بگیرد و خیلی هم عصبانی بودم، همین موقع بود که مادرم عکس چوپانی را برایم فرستاد که وسط گله ایستاده بود. به خودم گفتم حالا که اینطور است من صد تا تابلو از چوپان و گله گوسفند می کشم که هر کدامشان در رنگ و بافت و حالت با هم متفاوت باشند تا قدرتم را نشان بدهم.»

آنسِل کروت که از آفریقای جنوبی می آید در اصل پزشکی خوانده اما بعد احساس کرده است باید کاری خلاقه انجام بدهد و تصمیم می گیرد نقاش بشود. یک دوست خانوادگی به او می گوید: اگر می خواهی هنرمند بشوی برو جراحی پلاستیک یاد بگیر، اما او بالاخره از دانشکده هنر لندن سر در می آورد. کارهای او، تلخی آپارتاید را با طنزی سیاه در می آمیزد؛ مثلا نام یکی از آخرین تابلوهای او «شکفتن گلهای ماتحت» است.

او درباره شیوه کارش می گوید: «وقتی طرحهای خطی اولیه را می زنم، سعی نمی کنم خیلی داوری کنم، فقط طرح می زنم، شاید بشود گفت ناخودآگاه، بعد بر می گردم و آگاهانه نگاهشان می کنم تا ببینم کدامشان به درد می خورد. نمی دانم چرا ممکن است از فلان طرح چیز خوبی از کار در بیاید، اما چیزی در آن هست که توجهم را جلب می کند، بعد رویش کار می کنم و اگر بازهم برایم جالب بود، بالاخره آن را نقاشی می کنم.»

در این میان نقاشان دیگری هم هستند نظیرِ بارن مِلگارد که دیوارنگاره هایش با خطوطی زبر و تیز و رنگهای قاطع، به نقاشیِ ناب می مانند. مارتین مالونی، نقاش بریتانیایی هم با پُرتره های اکسپرسیونیستی، رنگهای پُر قوّت و سوژه های خنده دارش در این نمایشگاه حضور دارد.

گرچه هنر دیرینه نقاشی با ابزار فناورانه امروز دستخوش تغییر شده، اما آثار حاضر در گالری ساعتچی نشان می دهند که هنوز تماشای رنگ و طرحِ روی بوم می تواند ما را به تحسین وا دارد.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

هفتهٔ صنایع خلاق باکو؛ مسابقهٔ طراحی بازی کامپیوتری و جشنوارهٔ فیلم‌های موبایلی

رونمایی از مینیاتورها و نسخ کهن خطی در کنگره میراث فرهنگی ازبکستان

«گاه و بیگاه» با هوش مصنوعی؛ بیتل‌ها پس از ۵۴ سال به صدر جدول ترانه‌های محبوب بریتانیا رسیدند