اجرای اپراکمیک «فانتازیو»، اثر اوفنباخ در تئاتر «شاتله» پاریس

با همکاری
اجرای اپراکمیک «فانتازیو»، اثر اوفنباخ در تئاتر «شاتله» پاریس
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

«فانتازیو» اپرایی که است در آن اوفنباخ چهره خود را ترسیم می کند: داستان فردی رؤیایی که همه توهمات خود را از دست داده است.

«فانتازیو» اپرایی که است در آن اوفنباخ چهره خود را ترسیم می کند: داستان فردی رؤیایی که همه توهمات خود را از دست داده است.

اپرای «فانتازیو» (Fantasio) اثر ژاک اوفنباخ، آهنگساز آلمانی-فرانسوی در تئاتر شاتله در پاریس به روی صحنه رفته است.

لیبرتوی این اپرا براساس نمایشنامه ای به همین نام اثر آلفرد دوموسه، شاعر و نمایشنامه نویس فرانسوی قرن نوزدهم نوشته شده است.

#Fantasio “Mise en scène inventive et poétique {…} Superbe distribution vocale, prestation joyeuse“ à lire sur https://t.co/VOyVyegXU6pic.twitter.com/Ax57TF4hd1

— Théâtre du Châtelet (@theatrechatelet) February 16, 2017

«فانتازیو»، اثری در ژانر اپرا کمیک، ترکیبی از آواز و دیالوگ است. این اپرا در سال ۱۸۷۲ میلادی ساخته شده و در زمان خود آهنگساز موفقیت چندانی کسب نکرد. دست نوشته های آن هم تا مدتها به خاطر آتش سوزی در اپراکمیک پاریس گم شده بود، تا اینکه پس از سالها دوباره جمع آوری شد.

ماریان کرباس، خواننده صدای متزو سوپرانو در این اجرا، نقش «فانتازیو» را بازی می کند و می گوید: «شخصیت “فانتازیو” پیچیده است و دلیلش از نظر نمایشی این است که لباس دلقک بر تن دارد و در طول داستان به شخصیت دیگری تبدیل می شود. اما دلیل دیگرش این است که شخصیتی چندلایه دارد: او می تواند به تفکر فرو رود و جسور باشد، اما در عین حال سرخورده و ناامید است. موسیقی و آواز جنبه های رومانتیک شخصیت “فانتازیو” را به تصویر می کشد و دیالوگها عقاید انقلابی و ضد سلطنت او را نمایان می کند. من برای ایفای این نقش از ویژگی های شخصی خودم مایه گذاشتم: از بازیگوشی و سرخوشی و از لحظاتی که به شدت احساس غم می کنم.»

توما ژولی کارگردان هنری این اجرا معتقد است که «فانتازیو» با دیگر آثار اوفنباخ تفاوت دارد. او می گوید: «اوفنباخ ِ خالق “فانتازیو” با اوفنباخی که می شناسیم کمی تفاوت دارد. اوفنباخ فانتازیو آهنگسازی است جدی، و البته خودمانی تر. او به نوعی شرایط انسانیش را می پذیرد. طنز و شوخی و سرگرمی در این اثر رنگ می بازد. در عوض او بیشتر می اندیشد و بیشتر آدم درونگرایی است. علاوه بر این، اوفنباخ در اپرایش، پایان نمایشنامه موسه را تغییر می دهد. فانتازیوی اوفنباخ، با دعوتی به صلح تمام می شود. سرود صلح است، چون خود او هم انسان صلح طلبی بود.»

Le Rouennais Thomas Jolly venge Offenbach Opera_Comique</a> <a href="https://t.co/AcqomXnJqe">https://t.co/AcqomXnJqe</a></p>&mdash; Sonia Hossein-Pour (s_hosseinpour) February 14, 2017

توما ژولی، کارگردان جوان که بازیگر موفقی هم هست درباره تجربه اش در کار کردن با خوانندگان مشهور اپرا می گوید: «کارکردن با این خوانندگانِ فوق العاده برایم لذت زیادی داشت؛ خوانندگانی که مثل همه هنرمندان بزرگ فروتن هستند و جراتش را دارند که فوت وفن های خودشان را که معمولاً ویژگی خوانندگان اپراست، کنار بگذارند و مثل بازیگران تئاتر، دل به دریا بزنند و چیزهای جدید را بیازمایند. فکر می کنم این شیوه متفاوت کار که به دنبال بازدهی سریع نباشید و نخواهید کارتان نتیجه مطلوب داشته باشد، برای آنها نوعی رهایی بود، چون توانستند به همان شیوه ای عمل کنند که در فرایند خلق هنری باید عمل کرد: جستجو، آزمون و خطا، و بالاخره یافتن راه حل.»

ماریان کرباس، می گوید که ایفای نقش «فانتازیو» برایش چالش برانگیز بوده است. او می گوید: «برای ایفای نقش فانتازیو باید بتوانید رنگ درست صدایتان را بیابید ، چون باید نقش دو نفر را بازی کنید. از یک سو با شخصیتی رمانتیک و بی حال طرف هستید و از سوی دیگر دلقکی دارید که باید تند و بی پروا بخواند. لحظات دراماتیکی هم در این اپرا هست که برای اجرای آن باید با با صدای خیلی زیر بخوانید. من مجبور بودم علاوه بر خوانندگی، بازیگری هم بکنم. باید خجالت را کنار می گذاشتم و جسور می بودم.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

کارگردان فرانسوی اپرای «فانتازیو» در پاریس از نقش هنر و فرهنگ می گوید

رقابت فینالیست‌های جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکستر جوان

جایزهٔ هربرت فون‌کارایان برای رهبر ارکسترجوان؛ مرحلهٔ نیمه‌نهایی