نگاهی به زندگی کولی ها در اروپا

نگاهی به زندگی کولی ها در اروپا
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

دولت های اروپایی برای ادغام کولی ها در جامعه تحت فشار هستند. “کاوارنا” در بلغارستان یکی از محدود مکان هایی است که از چندی پیش در حال تحول است.

با روی کار آمدن شهردار جدید مسائل به نحو قابل توجه ای تغییر کرده اند، اما نگرانی ها در مورد وضعیت کلی در این کشور باقی مانده است.

ده سال پیش، “سباستین رومانف“، مقیم کاوارنا به مجلس شکایت کرد چرا که به گفتۀ او کولی ها مورد تبعیض قرار می گرفتند و اجازۀ ورود به بعضی از کافه ها و مغازه ها را نداشتند.

سباستین رومانف: “در بلغارستان، حتی حیوانات بهتر از کولی ها پذیرفته می شوند. می دانید چرا؟ زیرا بودجۀ اتحادیه اروپا به کودکان کولی نمی رسد تا خود را به خوبی با جامعه تطبیق دهند. برای اینکه ما بتوانیم خود را با جامعه وفق دهیم، به پول احتیاج داریم اما نمی توانیم کار پیدا کنیم. هیچ کس کار پیدا نمی کند. پس به من بگویید چگونه خود را با جامعه وفق دهیم؟”

حال در کاوارنا، آینده روشن تر به نظر می رسد. کولی ها خانه های جدید می سازند و محلۀ آنان چهرۀ بهتری پیدا می کند. این شهر، در کشوری که دارای دومین جمعیت کولی های اروپا است، به الگویی تبدیل شده است.

شهردار، خدماتی زیادی برای کمک به اقلیت ها ارائه کرده است. زمین به طور رایگان واگذار می شود و برای وام بانکی نیز به آنها کمک می کنند.

این مکان، مدتها محلی متعفن و جایگاه تخلیه غیر قانونی زباله بود، اما اکنون به طور کامل تغییر کرده است. پنجاه خانۀ جدید ساخته شده و تعداد بیشتری در برنامه قرار دارند. رهبران کولی ها اطمینان می دهند که هیچ یک از این برنامه ها بدون حمایت مالی مقامات محلی امکان پذیر نبود.

همچنین، شهردار کاوارنا با راه اندازی یک جشنوارۀ موسیقی “هِوی مِتال“، این شهر را معروف کرده است. او با افتخار امضاهای ستارگان موسیقی در داخل خودرویش را به ما نشان می دهد. خود او کولی نیست، اما واقعا خواهان برابری در جامعه است.

سونکو سونِف، شهردار کاوارنا: “زمانی که شهردار شدم، فعالیت هایی را برای کمک به گروه های مختلف قومی آغاز کردم. کولی، بلغار، تاتار، ارمنی، هیچ تبعیضی در کار ما نیست و فقط برای کولی ها کار نکردیم. تنها با توجه به نسبت جمعیتی، بودجه ای به هر یک از اقلیت ها اختصاص دادیم، برای مثال، کولی ها یک سوم کل جمعیت را تشکیل می دهند و من پیشنهاد کردم که به همین نسبت، یک سوم بودجۀ شهرداری را به محله های آنان اختصاص دهیم و حتی بیشتر از یک سوم، چرا که شرایط آنها از همه بدتر بود.”

البته، این داستان در شهرهای دیگر کاملا متفاوت است و کولی ها در شرایط دشواری زندگی می کنند. بعد از یک مسیر دو ساعته از کاوارنا به مکان دیگری می رویم. کولی های ساکن این محل از ما می خواهند فیلمبرداری کنیم و وضعیت آنان را نشان دهیم.

“یعنی کسی پیدا نمی شود تا از حقوق ما دفاع کند؟ ما خیابان های عادی می خواهیم.”

“بچه های ما نمی توانند به مدرسه بروند”

“برای ما کار نیست. اغلب ما بیکار هستیم.”

“ما حتی نمی توانیم برای کودکانمان کفش خریداری کنیم”

هدف اصلی یکی از مهم ترین سازمان های غیر دولتی بلغارستان، حمایت از کولی ها برای پیدا کردن کار و جلوگیری از تبعیض نژادی در جامعه است.

“دِیان کولِف“، از مرکز همبستگی و “گفتگوی میان قومی” در اینباره توضیح بیشتری می دهد: “کولی ها و بلغارها در محله های مختلف زندگی می کنند. کولی ها به محله های تفکیک شده ای رانده شده اند و کودکان آنها به مدارسی می روند که کاملا به مدارس کولی ها تبدیل شده اند. این امر بر کیفیت آموزشی و همینطور بر دید جامعه، نسبت به کولی ها تأثیر می گذارد.”

مقامات اروپایی از برنامه های اجتماعی گوناگون حمایت می کنند و همکاری در عرصه های مختلفی چون آموزش و پرورش، کاریابی، مسکن و مراقبت های پزشکی را تشویق می کنند.

در این مدرسه یک انجمن اجتماعی بر پا شده است.

“اِمیلیا آلدینووا” مدیر این انجمن اظهار دارد: “اگر در این منطقه، کودکی در مدرسه ثبت نام نشده باشد، ما به خانواده کمک می کنیم تا کودک را اسم نویسی کنند و در صورتی که یک کودک در کلاس های درس حاضر نباشد، ما به خانواده سر می زنیم و دلیل غیبت را پرسوجو می کنیم و تلاش می کنیم کودکان به تحصیل ادامه دهند.”

“بوشانکا نیکولااِوا“، دانش آموز پانزده ساله می گوید: “من می خواهم رویاهایم را دنبال کنم و هیچ اشتباهی نکنم. بعد از مدرسۀ راهنمایی وارد هنرستان کشاورزی خواهم شد.”

“پاشا سَلیم“، یک دانش آموز دیگر اضافه می کند: “انجمن اجتماعی مدرسۀ ما از شاگردان حمایت می کند. ما مشکلاتمان را با آنها در میان می گذاریم و اگر با معلمی مشکلی داشته باشیم از انجمن کمک می گیریم.”

در غرب اروپا، اسپانیا یکی از بزرگترین جامعۀ کولی ها را در بر دارد و سالهاست که در این کشور سیاست هایی برای فراگرفتن و ادغام کولی ها در جامعه در دست است.

محلۀ “ساکرومونته” در شهر گرانادا، از مناطق کولی نشین است و به خاطر شهرت موسیقی فلامنکو در این ناحیه، معروف است و گردشگران بسیاری از اینجا بازدید می کنند.

برخی اعتقاد دارند که در عرصۀ مبارزه با تبعیض علیه کولی ها و ادغام آنان در جامعه، اسپانیا باید برای دیگر کشورهای اروپایی، الگو باشد. اما دست اندرکاران محلی می گویند با اینکه پیشرفت های زیادی حاصل شده است، باز هم جای کار دارد.

این کار بیشتر در مناطق محروم و میان کولی هایی که به تازگی از اروپای شرقی می رسند، لازم است.

به گفتۀ مقامات، طی بیست سال گذشته، خطر طرد شدن از جامعه برای کولی های ساکن گرانادا از هفتاد درصد به سی درصد کاهش یافته است.

سازمان های حمایت از کولی ها می گویند این سی درصد نیز زیاد است و هنوز در جهت حذف تبعیض در جامعه باید تلاش کرد.

“فرانچیسکا کورتِس” از بنیاد حمایت از کولی ها می گوید: “یکی از مشکلات اساسی برای بهبود شرایط کولی ها، تصویر بدی است که جامعه در مورد آنها دارد. این تصویر هنوز بسیار کلیشه ای است. هنگامی که ما در مورد کولی های صحبت می کنیم باز هم به دام پیش داوری، تعصب و تصویر منفی می افتیم که موجب تبعیض بیشتری می شود.”

“خوزه آنتونیو کورِس“، که تازگی به عنوان مستخدم کار پیدا کرده است تصدیق می کند: “من همیشه تجربۀ بدی نداشتم، اما به خاطر تعلق به کولی ها، اغلب کنار گذاشته می شوم. وقتی برای تقاضای کار رزومۀ می فرستم، مستقیما آنرا دور می اندازند.”

به لطف برنامه های آموزشی ویژه و همکاری بعضی شرکت ها، هر ساله ده ها قرار داد کاری به متقاضیان ارائه می شود.

البته با مشکلات مالی و بحران کنونی در بسیاری از کشور ها، پیدا کردن بودجه برای بسیاری از نهاد هایی که از کولی ها حمایت می کنند، چالش بزرگی است.

“ماگدالِنا سانچِز فرناندز“، مدیر سازمان برابری و تأمین اجتماعی در استان اندلِس خاطر نشان می کند: “در شرایط اقتصادی کنونی، سیاست های حمایتی و کمک به افراد، خصوصا افرادی که بیشتر در معرض خطر طرد شدن هستند، از اولویت های دولت است. در غیر این صورت و اگر برای مثال از جامعۀ کولی ها حمایت نکنیم، آنها بیشتر از جامعه بریده می شوند و شرایط زندگیشان نیز وخیمتر خواهد شد.”

“فرانچیسکا کورتِس” از بنیاد حمایت از کولی ها در آخر می گوید: “بحران اقتصادی روی تمام قشر های جامعه تاثیر می گذارد اما بخش آسیب پذیر و جامعۀ کولی ها بیشتر در معرض خطر هستند و این بحران روی آنها تاثیر داشته است. با اینکه در مورد مسکن پیشرفت هایی به دست آمده، اما هنوز کولی های بسیاری در اسپانیا زاغه نشین هستند.”

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

قربانیان فراموش شده هولوکاست همچنان در معرض نفرت و تبعیض نژادی

چگونه می توان شهروندان را به شرکت در انتخابات تشویق کرد؟

حفاظت از حریم خصوصی در عصر دیجیتال