بیکاری در اروپا: زنگ ها به صدا در می آیند!

بیکاری در اروپا: زنگ ها به صدا در می آیند!
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

ماری کولونیا نوزده ساله است و در آتن زندگی می کند. او به دانشگاه نرفته است، اما مستقیما وارد بازار کار شده است.
البته نه کاملا! او پنج روز در هفته و روزی هشت ساعت در مرکز تلفن فروش تلویزیون کار می کند، اما حقوقش فقط بیست یورو در هفته است.

ماری با پدر و مادر و برادرش زندگی می کند. پدرش نقاش ساختمان است اما زیاد مشتری ندارد. مادرش خدمتکار منزل است. آنها درآمد اندکی دارند. پس چرا ماری به شغل فعلی اش ادامه می دهد؟ خودش می گوید: «چون کار دیگری پیدا نکردم و در سنی هستم که نمی توانم و نمی خواهم دائم از پدر و مادرم پول بگیرم. آنها خودشان در وضعیت خوبی نیستند و من نمی خواهم سربارشان باشم. بیست یورو در هفته می گیرم تا تمام هفته را با آن سر کنم، اما هر بار، سر سه یا چهار روز همه را خرج می کنم و دیگر پولی برایم نمی ماند.»

ماری و خانواده اش آلبانیایی یونانی تبار هستند. آنها در سال های رونق اقتصادی یونان، برای یک زندگی بهتر به این کشور آمدند. اما امروز، زندگی بهتر بدل به رؤیا شده است. او می گوید: «ما به جایی رسیده ایم که هرگز انتظارش را نداشتیم. حتی یک یورو نداریم تا با آن چیزهای لازم مثل نان و شیر بخریم. من دیگر حتی عصبانی هم نیستم، من نا امیدم. متأسفانه بسیاری دیگر از جوانان هم همین وضع را دارند.»

ماری هم به خیل عظیم و رو به گسترش جوانانی پیوسته است که نمی توانند شغلی برای خود پیدا کنند. و البته این پدیده منحصر به یونان نیست. در اتحادیه اروپا، بزرگترین قربانیان بحران در منطقه یورو، جوانان زیر بیست و پنج سال هستند. در هجده کشور از بیست و هفت کشور عضو اتحادیه اروپا، نرخ بیکاری جوانان از مرز بیست درصد گذشته است. در بعضی کشورها، نرخ بیکاری حتی به حد هشدار رسیده است. ایرلند، اسلواکی، ایتالیا، پرتغال، اسپانیا و یونان در حال فرستادن علامت های هشدار مبنی بر بیکاری نیمی از جوانان هستند.

نیک مالکوتزیس، پژوهشگر یونانی که مقاله مفصلی در مورد معضل بیکاری جوانان در اروپا نوشته، معتقد است که این آمار باید تمام افراد زیر سی سال را در بر بگیرد. او هشدار می دهد که نسل جوان بدون آتیه در واقع ماده منفجره اصلی در انفجار سیاسی اجتماعی است و رهبران اروپا نمی توانند آنها را نادیده بگیرند: «وقتی از هر ده جوان، هفت نفر بیکار باشند و با نا امیدی به مرز سکته برسند، وضعیت خطرناکی در جامعه به وجود می آید و من فکر می کنم اکنون برای تشخیص این وضعیت دو نشانه واقعی وجود دارد. یکی این که بسیاری از جوانان یونانی در حال مهاجرت هستند و این پدیده رو به گسترش است. در سال های اخیر، یکصد و بیست هزار نفر فارغ التحصیل داشته ایم که در خارج از کشور ادامه تحصیل داده یا کار می کنند. دوم آن که جوانان یونانی از نظام سیاسی و تصمیم گیرندگان کشورشان که راه حل های افراطی پیشنهاد می دهند، بسیار نا امید و خشمگین هستند.»

از سه سال پیش که یونان اولین کمک مالی اتحادیه اروپا و صندوق بین المللی پول را پذیرفت، تظاهرات در این کشور به صحنه های آشنایی تبدیل شد. نسل جدید به میراثی که سیاست مداران نسل رونق اقتصادی برایشان گذاشته اند اعتراض دارند: بحران در منطقه یورو، کاهش دستمزدها، افزایش مالیات و کوچک ساختن بازار کار بی هیچ فرصتی برای جوانان.

با این حال در ماه گذشته دو اقتصاد برتر اروپا یعنی آلمان و فرانسه، از خواب بیدار شدند و از میان آمار بیست و هفت میلیون نفری بیکاران در اروپا، بوی بحران را شنیدند. آنگلا مرکل و فرانسوا اولاند چشم انداز حمایتی جدیدی موسوم به “رویکرد تازه” را اعلام کردند.

رئیس جمهور فرانسه گفت: «ما می خواهیم که اروپا به وضعیت
شغل و به ویژه شغل جوانان اهمیت بیشتری بدهد.»

آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان نیز در آن دیدار گفت: «اگر به طرح های مصوبه در اسپانیا، ایتالیا، یونان، پرتغال یا ایرلند نگاه کنید، می بینید که فقط بحث تحکیم بودجه نیست. بلکه صحبت از اصلاحات ساختاری بزرگی است که این کشورها را عمیقا متحول می کند».

منتقدان می گویند اصلاحات گسترده در این کشورها باعث حذف جوانان از بازار کار می شود. در حالی که در پشت این طرح، قرار است چیزی در حدود شش میلیارد یورو برای سرمایه گذاری فعالیت های اقتصادی کوچک و متوسط و تشویق به کارآفرینی هزینه شود.
بودجه ای نیز برای دوره های آموزشی و زبان آموزی اروپایی ها در کشورهایی که فرصت شغلی وجود دارد یعنی المان و اتریش، در نظر گرفته شده است.

آیا اجرای چنین طرحی برای افرادی مثل جوان یونانی، یانیس اسپوناس دیر نیست؟ یانیس با پدر و مادرش زندگی می کند. بیش از یک سال و نیم است که برای مشاغل گوناگون درخواست می دهد. او می گوید: «من بیست و هشت سال دارم و دانشگاه را تمام کرده ام، اما هیچ شغلی پیدا نمی کنم. شرکت ها حتی به درخواست هایم جواب نمی دهند».

یانیس حتی در این که تا زمان عملی شدن طرح اروپایی «رویکرد تازه» بتواند برای خودش رستورانی باز کند، تردید دارد و می گوید که سیاستمداران سابقه خوبی در زمینه کارآفرینی برای جوانان ندارند:
«ما یاید اول خودمان را سرزنش کنیم که چرا این همه سال به اینها رأی دادیم. همیشه نباید سیاستمداران را سرزنش کنیم. اول تقصیر خود ماست بعد آنها. سیاستمداران که در طی این سال ها مصدر قدرت بوده اند هیچ کاری برای این وضعیت نکردند. همین طور همه چیز را به حال خود رها کرده اند.»

از زمان اولین کمک مالی اتحادیه اروپا، برنامه تغییر وضعیت باعث بسته شدن هفتاد هزار شرکت کوچک و متوسط ​​و بیکاری یک سوم از نیروی کار یونان شده است.

اروپا بیست و پنج میلیون شرکت کوچک و متوسط و بیست و هفت میلیون بیکار دارد.

یک تاجر یونانی معتقد است اگر هر شرکتی یک نفر را استخدام کند، مشکل حل می شود، اما نگران است که اگر این برنامه حمایتی عملی شود، برای یونان و اروپا، تنها یک امر لوکس و تشریفاتی باشد: «این برنامه قطعن جواب می دهد اما نه در شرایط فعلی. فکر می کنم برای برنامه دوره جدید 2014-2020 مناسب باشد. راستش، شش ماه یا یک سال بعد برای یونان خیلی طولانی است. ما تازه داریم برای رسیدن به 2014 مبارزه می کنیم. به گمان من دولت نمی تواند هر کاری خواست بکند. باید از اعضای تروئیکا بپرسد. حتی در میان خود اعضا تروئیکا هم اختلاف نظر وجود دارد چه برسد به یونان. به نظرم جامعه یونان دچار سوء تفاهم شده است.»

بیکاری جوانان در فهرست اولویت های جلسه سران اروپا در ماه جاری خواهد بود. اما زنگ ها برای نسل بیکار اروپایی به صدا درآمده اند. هشداری که رهبران اروپا را بر آن داشته تا از حرف به عمل برسند. دیگر حتی جوانان هم که تمام زندگی را در پیش رو دارند، از انتظار کشیدن خسته شده اند.

یانیس می گوید: «اگر همیشه منفی فکر کنیم نمی توانیم جلو برویم. چرا چیزی عوض نمی شود؟ به نظرم می شود، اگر به جوانان کمک کنیم، همه چیز عوض می شود.»

ماری هم می گوید: «اگر زیاد صبر کنم، به سنی می رسم که دیگر نه میل به کار کردن و نه قدرت آن را دارم. سن کار کردن برای من همین الان است.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت

زغال‌سنگ، طلای سیاه یا بلای جان لهستان؟

مسیر بالکان غربی، دروازه جدید مرگ برای پناهجوها