دشواری های زندگی پناهندگان در فرانسه، از زبان پناهجوی سوری

دشواری های زندگی پناهندگان در فرانسه، از زبان پناهجوی سوری
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

پس از گذشتن از جهنم جنگ و تبعید، پناهجویان در فرانسه جنگ دیگری در پیش دارند. این موانع و مشکلات چه هستند؟ صهیب پناهنده سوری که در شهر لیون زندگی می کند، داستانش را برای خبرنگار یورونیوز بازگو می کند.

پس از جهنم جنگ و تبعید، پناهجویان در فرانسه جنگ دیگری در پیش دارند. این موانع و مشکلات چه هستند؟ صهیب پناهنده سوری است که در لیون زندگی می کند. ان دووینو، خبرنگار یورونیوز گزارشی از زندگی صهیب در لیون تهیه کرده است.

صهیب الرییس ۳۷ سال دارد. وی به همراه پدر و مادرش در سال ۲۰۱۳ میلادی از بمباران ها فرار کرده و توانسته است از طریق سواحل لیبی خودش را به فرانسه برساند.

صهیب در منطقه مسکونی حرستا، شمال شرق دمشق زندگی می کرده است. وی از راه زمینی به بیروت رفته و بعد هم با هواپیما خود را به مصر رسانده و چند ماه را هم در آنجا مانده است. اولین تلاشش برای گذر از دریای مدیترانه به نتیجه نرسیده است . سپس، سر از ترکیه درآورده، از آنجا هم از راه هوایی خودش را به الجزایر و بعد هم مخفیانه به سواحل لیبی رسانده است. صهیب پس از این سفر پر فراز و نشیب بالاخره توانسته به شهر لیون در فرانسه بیاید که یکی از نزدیکترین شهرهای فرانسه به مرز ایتالیاست.

صهیب هم مثل خیلی از سوری های از شرایط پذیرش پناهجویان در فرانسه شکایت دارد. وی می گوید: «همه سوری ها می دانند که گرفتن اجازه اقامت در فرانسه خیلی کُند پیش می رود. اینجا هم جایی نیست که بتوانید بمانید. در فرانسه باید روی پاهای خودتان بایستید. اگر کسی را نشناسید باید در خیابان بخوابید.»

پناهجویانِ تنها که بدون زن و بچه به فرانسه بیایند، بخت این را ندارند که جایی برای سکونت به آنها داده شود. خانه پناهندگان که توسط انجمن موسوم به “فروم پناهندگان” اداره می شود، اولین جایی است که متقاضیان پناهندگی می توانند در آن بمانند. داشتن محل سکونت، به این معنی است که آنها می توانند نشانی پستی داشته باشد که برای کارهای اداری و قضایی ضرورت دارد.

ژان فرانسوا پلکن، مدیر انجمن “فروم پناهندگان” درباره اهمیت نحوه پذیرش و حمایت از متقاضیان پناهندگی می گوید: «قرار نیست این افراد را تا آخر عمرشان زیر پر و بال خود بگیریم. فقط باید بین خانه های بمباران شده، اردوگاه پناهندگان، گذر از صحراها و دریاها، با زندگی و دنیای فرانسه ارتباطی برقرار کنیم. مثال ساده ای می زنم: کسانی که به اینجا می آیند، اغلب تحصیل کرده اند و توانایی کار دارند، اما مدارک تحصیلی و کار آنها را در فرانسه قبول نمی کنند. کسی که تمام عمرش کاری را انجام داده، بیست سال کاری را با کیفیت و خوب انجام داده است، اینجا باید دنبال کارهای کوچک و بی ربط برود تا بتواند روزگار بگذراند.»

صهیب درسوریه زبان انگلیسی خوانده و کارش هم تعمیر کامپیوتر بوده است. او هنوز نتوانسته شغل ثابتی پیدا کند. فعلا با کمک هزینه های دولتی می تواند حداقل نیازهای روزمره اش را برآورده کند. او در حال حاضر در اتاقی در اقامتگاه مخصوص پناهندگان زندگی می کند. برای این اتاق ماهانه ۴۵ یورو اجاره می دهد. وی می گوید: «قیمت نانی که در نانوایی می فروشند، خیلی گران است. به همین دلیل هم خودم نان می پزم. اینطوری با ۲ یورو برای دو هفته نان دارم.»

در فرانسه روند رسیدگی به درخواست پناهندگی، برای کسانی که از سوریه می آیند سریعتر شده است. پس از سه ماه، با درخواست پناهندگی صهیب موافقت شده است. در حال حاضر، او بیمه درمانی، گواهینامه رانندگی، و بلیط حمل و نقل با قیمت کمتر، و از همه مهمتر کارت اقامت ۱۰ ساله در فرانسه دارد.

صهیب در حالیکه کارت اقامتش را به خبرنگار یورونیوز نشان می دهد، می گوید: «این کارت اقامت، مهمترین کارت دنیاست، به ما کمک می کنند، به ما لطف می کنند و آنرا به ما می دهند. با این کارت می توانیم کار کنیم و به سفر برویم. می توانیم مثل آدم زندگی کنیم.»

پدرو مادر او در مصر هستند و فعلا هیچ راهی نیست که بتوانند به لیون بیایند. صهیب امیدوار است پس از گرفتن مدارک لازم بتواند از سفارت مصر درخواست ویزا کند و پدر و مادرش را ببیند.

اخیرا صهیب یکی از دوستانی قدیمی و همشهری های خود را در لیون پیدا کرده است. حسام یک ماه است به شکل قانونی و با ویزا به لیون آمده است. دکترای علوم کامپیوتر دارد و بخشی از تحصیلاتش را هم در فرانسه تمام کرده است. او برای دریافت پناهندگی اقدام کرده است و به زبان فرانسه صحبت می کند که مزیت بزرگی است. رأفت هم یکی دیگر از دوستان صهیب است که از سالها پیش برای تحصیل به لیون آمده و در اینجا زندگی می کند. رافت توانست سال گذشته تابعیت فرانسوی بگیرد.

رأفت الزرقا دوست فرانسوی- سوری صهیب می گوید: «این پناهندگان نمی توانند با کمک دولت زندگی کنند. من اینجا کار می کنم و خیلی ها را هم می شناسم که کار می کنند و برنامه هایی دارند. اما مهم ترین چیز این است که موانع اداری از پیش پای اینها برداشته شود تا وقت زیادی تلف نشود. نکته دوم هم این است که هر چه سریعتر زبان فرانسه یاد بگیرند، چون مهمترین چیز برای این که در جامعه جا بیافتند، همین است.»

یک سال و نیم از ورود صهیب به لیون گذشته و او طی این مدت توانست فقط سه هفته در کلاسهای زبان فرانسه شرکت کند که برای درگیر شدن با بوروکراسی اداری و پیدا کردن کار کافی نیست.

وقتی صحبت از آینده می شود صهیب همچنان امیدوار است که بتواند به کشورش بازگردد. وی می گوید:« امید من این است که این بحران را پشت سر بگذاریم، به کشورمان برگردیم و زندگی قدیمی مان را از سر بگیریم. چون اینجا باید زندگی جدیدی را شروع کنم و خیلی سخت است که زندگی را از نو شروع کنید.»

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

کودکان بی‌خانمان پاریس در ماشین ‌لباسشویی خوابیدند

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت

زغال‌سنگ، طلای سیاه یا بلای جان لهستان؟