شرایط غیر انسانی زندگی پناهجویان در «اردوگاه شرم» در شمال فرانسه

شرایط غیر انسانی زندگی پناهجویان در «اردوگاه شرم» در شمال فرانسه
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

اردوگاه آوارگان در شهر دونکرک فرانسه، به اردوگاه شرم معروف است، در اینجا ۳۰ هزار پناهجو در شرایطی غیر انسانی زندگی می کنند. عده ای داوطلبانه برای کمک

اردوگاه آوارگان در شهر دونکرک فرانسه، به اردوگاه شرم معروف است، در اینجا ۳۰ هزار پناهجو در شرایطی غیر انسانی زندگی می کنند. عده ای داوطلبانه برای کمک به اینجا آمده اند آیا آنها با این کارشان بقیه اروپاییان را هم خجالت زده و بیدار می کنند؟

شمار غیر قابل پیش بینی پناهجویان در اردوگاه پناهندگان در شهر گراند سنت، در حومه شهر “دونکرک” در شمال فرانسه، بسیاری را شگفت زده کرده است. طی دو ماه گذشته، صدها پناهجو که بیشترشان هم کردهای عراقی هستند به این اردوگاه بین تالاب ها و جنگل ها در شمال فرانسه سرازیر شده اند. رویای اکثر این پناهجویان رفتن به بریتانیاست.

«اردوگاه شرم»

این منطقه اصلا آمادگی پذیرش این تعداد پناهجو را ندارد. با نفوذ قاچاقچیان انسان به داخل اردوگاه هم تعداد نیروهای پلیس و نیروهای امنیتی در ورودی های اردوگاه بیشتر شده است. چادرها در احاطه ی گل و لای و زباله ها منظره ای است که در همه جای اردوگاه به چشم می خورد. این وضعیت وخیم باعث شده که این اردوگاه به “اردوگاه شرم” معروف شود.

یک پناهجوی کرد می گوید برای فرار از داعش به اینجا آمده اما وقتی به اردوگاه رسیده است، نمی توانسته آنچه را به چشم می دیده باور کند. وی می گوید: «نمی توان تصور کرد در اروپا در قرن بیست و یکم چنین جایی وجود داشته باشد. چنین جایی را هیچ کجا در دنیا نمی شود سراغ گرفت.»

گروهی از چند سازمان غیر دولتی بطور دواطلبانه از بریتانیا و فرانسه به اینجا آمده و دیگران را از وضعیت خطرناک و رقت آور این اردوگاه آگاه کرده اند تا بالاخره کمک هایی به این کمپ رسید. کمک به پناهجویانی که آرزو دارند به بریتانیا بروند. از اهدای لباس گرفته تا غذا و کالاهای بهداشتی. این داوطلب ها می گویند که می خواهند ظاهری آبرومندانه به این اردوگاه بدهند. کمکهای دولتی خیلی کم است، چون نمی خواهند این اردوگاه دائمی شود.

Ali from Iran shows you his living conditions in the #GrandeSynthe camp in northern #France: https://t.co/4pLhKslJEBpic.twitter.com/3UhBePbuzO

— MSF Ireland (@MSF_ireland) January 26, 2016

Amid rats and mud, #refugees struggle in French camphttps://t.co/UroFQoqBUfdwnews</a> <a href="https://twitter.com/hashtag/Dunkirk?src=hash">#Dunkirk</a> <a href="https://twitter.com/hashtag/France?src=hash">#France</a> <a href="https://twitter.com/hashtag/GrandeSynthe?src=hash">#GrandeSynthe</a> <a href="https://t.co/vTSHhkDlSG">pic.twitter.com/vTSHhkDlSG</a></p>&mdash; Diego Cupolo (DiegoCupolo) January 22, 2016

ککمهای دواطلبانه سازمانهای غیردولتی جوابگو نیست

فرانسواز لاووازیه از انجمن موسوم به «سلام» به اینجا آمده است و می گوید: «در ماه ژانویه گذشته، بین ۶۰ تا ۱۰۰ پناهجو در این اردوگاه زندگی می کردند. از آن موقع تعدادشان به ۲۵۰۰ یا شاید هم ۳۰۰۰ نفر رسیده است. باید خودمان را با این وضعیت وفق بدهیم. کارهایی را که ما می کنیم، دولت باید انجام دهد. اما آنها همه چیز را به امید ما رها کرده اند. ما نباید هزینه این خدمات را بپردازیم که معلوم نیست چند میلیون می شود، وظیفه شهر ما نیست. اما الان ما جای دولت را گرفته ایم.»

گروه داوطلبان بریتانیایی هم با خود چیزهایی از کشورشان می اورند. یکی از این افراد می گوید که ابزاری برای محکم کردن چادر و پناهگاه ها را بطور قاچاقی به اینجا آورده اند، وسایلی که پلیس و دولت فرانسه مانع از ورودشان به اینجا می شود، چون نگرانند اردوگاه، دائمی شود. داوطلب ها چرا اینگونه خطر می کنند؟

مارکوس ولز دواطلب کمک در بریستول مغازه دار است. اولین بار در ماه دسامبر [برای کمک] به اینجا آمد و از آن موقع تا حالا چند بار به اینجا بازگشته است. وی به خبرنگار یورونیوز می گوید:«خیلی از این پناهجوها، شاید هشتاد درصدشان مردان جوان هستند. وقتی داعش منطقه ای را تصرف می کند هر پسر جوانی که سنش از ۱۲ سال بیشتر است، یا باید برای داعش بجنگد، یا کشته می شود. بنابراین پدرومادرهاشان به آنها می گویند که هر طور شده از آنجا بروند. با پسر ۱۵ ساله ای دیروز صحبت می کردم که برادری ۱۴ ساله هم داشت و از او پرسیدم مادرش به آنها چه گفته ؟ گفت که مادرش گفته: بروید، فقط بروید. به همین دلیل است که همه تلفن همراه دارند، تمام روز منتظر می شوند که تلفنشان را شارژ کنند چون می خواهند با مادرشان صحبت کنند.»

داوطلبان از هیچ نوع کمک فیزیکی یا روحی به پناهجویان دریغ ندارند، با این وجود وضعیت نامناسب بهداشت و سلامتی باعث شده است سازمان های غیردولتی مهمی مانند پزشکان بدون مرز هم به کمک پناهجویان بیایند. طی چند هفته گذشته، توالت های سیار بیشتری به اردوگاه آورده شده است: در حال حاضر اردوگاه شصت توالت و ۴۸ دوش دارد. وضعیت کمی بهتر شده اما این تعداد هنوز برای بیش از ۲۵۰۰ پناهجو کافی نیست.

وضعیت اسفناک سلامتی و بهداشت در اردوگاه

پزشکان و پرستارها می گویند در اینجا بیماریهایی می بینند که مدت ها بود در فرانسه دیده نشده بود.

ساموئل هانریون که از سازمان پزشکان بدون مرز به اینجا آمده است می گوید: «دلیل اصلی برای مراجعه به درمانگاه ما شرایط زندگی در اینجاست. بیماریهای گوش و حلق و بینی، عفونت های دستگاه تنفسی فراوان است و موارد بسیاری هم زخم های چرکین داشتیم که نشان می دهد وضعیت بهداشت و نظافت در اینجا خیلی بد است. الان هم خیلی نگران هستیم چون در هفته گذشته چند مورد سرخک در “گراندسنت” و همینطور در کاله گزارش شده است. بنابراین باید اقدام به واکسیناسیون سراسری کنیم، چون سرخک بسیار واگیر دارد و می تواند در برخی موارد منجر به مرگ شود.»

احداث اردوگاه جدید بدون کمکهای دولتی

قرار است در در اینجا در محلی که از اردوگاه قبلی دور نیست اردوگاه جدیدی ساخته می شود: اردوگاهی با حدود ۵۰۰ چادر که تجهیزات گرمایی برق، دوش و توالت و هم چنین آشپزخانه و محل تجمع برای پناهجویان دارد و از همه مهمتر اینکه مرطوب هم نیست.

سازمان پزشکان بدون مرز دو میلیون یورو به این کار اختصاص داده است. تا کنون دولت یا اتحادیه اروپا کمک مالی چندانی به ساخت این اردوگاه نکرده اند.

ساموئل هانریون می گوید: « کلافه کننده است که یک سازمان غیردولتی بین المللی مثل ما که هیشه در خارج از مرزهای[ فرانسه] کار می کند: در مناطقی که درگیری و جنگ جریان دارد، یا جاهایی که فاجعه انسانی یا بیماری واگیردار رخ داده است، حالا باید برای ۲۵۰۰ نفر در فرانسه اردوگاه بسازد، در فرانسه که یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیاست. این کمی دور از واقعیت به نظر می رسد.»

دامین کارم، شهردار گراند سنت برای احداث این اردوگاه جدید خیلی تلاش کرده است. وی می گوید امیدوار است در نهایت اتحادیه اروپا کمک بیشتری را به ساخت این اردوگاه اختصاص دهد. وی همچنین می گوید که باید از تکرار اتفاقاتی مثل آنچه در اردوگاههای کاله رخ داد و پناهجو به زور جابه جا و اردوگاه با بولدوزر خراب شد، جلوگیری کرد.

آقای کارِم می افزاید: «انتقال به اردوگاه جدید بدون اسکورت پلیس انجام خواهد شد. نمی خواهم این آدم ها را در اتوبوس پلیس بگذارم چون این کار به پلیس مربوط نمی شود. و باید به آنها، به سازمان های غیر دولتی، به داوطلب ها، بفهمانیم که بهتر است به اردوگاه جدید بروند برای این که شرایط زندگی در آنجا بهتر است. علاوه بر این نمی شود در یک شهر دو اردوگاه داشت. وقتی زمان انتقال برسد هیچ گزینه دیگری وجود ندارد. بعد از آن، اردوگاه اول را تعطیل می کنیم و هر که آنجا باشد اخراج خواهد شد. فکر نکنم چنین وضعی پیش بیاید. فکر می کنم موفق خواهیم شد همه را متقاعد کنیم که به نفع آنها و به نفع همه است که به اردوگاه جدید بروند.»

پناهجویان، نگران از انتقال به اردوگاه جدید

انتقال به اردوگاه جدید بسیاری از پناهجویان را نگران کرده است. هوری دو ماه اینجا بوده است. هفده بار تلاش کرده با پنهان شدن در کامیون، شبانه خود را به آن سوی کانال به بریتانیا برساند. شایعاتی شنیده که نگرانش می کند: اردوگاه جدید پلیس بیشتر خواهد داشت همین طور دوربین های بیشتر و آزادی کمتر.
این پناهجوی کرد می گوید: «از ساعت هفت شب تا هشت صبح اردوگاه جدید بسته است. پلیس نمی گذارد از اردوگاه خارج شویم اما ما می خواهیم شب از اردوگاه خارج شویم تا خودمان را به ساحل دیگر برسانیم. برای ماندن به اینجا نیامده ایم.»

در این میان، یکی از دوستان هوری به او خبر می دهد به تازگی یک پناهجو توانسته به آن سوی آب به بریتانیا برود. آیا این بارقه امید می تواند شرایط غیر انسانی زندگی در این اردوگاه را برای پناهجویان قابل تحمل کند؟

France sets up official camp for migrants to replace current 'camp of shame' https://t.co/vn7GCYljCBpic.twitter.com/1lAZnJwJ7m

— IBTimes UK (@IBTimesUK) January 2, 2016

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

پناهجویان ایرانی گرفتار در زیبروژ و سختگیری مقام های محلی

آرزوی مهاجران در کاله: رسیدن به بریتانیا به هر قیمتی

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت