مزاحمتهای خیابانی کلامی برای زنان در پرتغال جرم محسوب می شود

مزاحمتهای خیابانی کلامی برای زنان در پرتغال جرم محسوب می شود
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

مزاحمتهای لفظی در خیابان یکی از مصادیق آزار جنسی محسوب می شود.

مزاحمتهای لفظی در خیابان یکی از مصادیق آزار جنسی محسوب می شود. در پورتو، دومین شهر بزرگ پرتغال زنان زیادی هستند که از این مزاحمتهای لفظی خیابانی شکوه دارند

طبق متممی که سال گذشته به ماده ۱۷۰ قانون مجازات در پرتغال افزوده شد، آزار و اذیت جنسی، شامل مزاحمتهای کلامی هم می شود. طبق این مقرات جدید، ابراز هر نوع کلام با محتوای جنسی شامل مجازات تا یکسال زندان یا جریمه نقدی می شود. میزان جریمه نقدی هم به درآمد فرد آزارگر بستگی دارد.

با وجود این قانون، زنان طی چند ماه گذشته در پرتغال همچنان مورد این قبیل مزاحمتها قرار گرفته اند. برخی از آنها می گویند که متاسفانه جملات مانند «چقدر سکسی هستی!» یا «با من باش!» را زیاد در خیابانها می شنوند.

یکی از این زنان می گوید: «هیچکس خوشش نمی آید، یک غریبه با این کلمات از او تعریف کند. وقتی مردهای میانسال برایمان مزاحمتهای لفظی درست می کنند، خیلی بد است. آدم حالش بد می شود. ما جای دختر یا حتی نوه آنها هستیم.»

منظور از مزاحمت خیابانی کلامی چیست؟

اما برای اجرای این قانون، آزار و اذیت لفظی را چگونه می توان اثبات کرد؟ آندره لاماس لیت، استاد حقوق جزا در این باره می گوید: «برای این که بتوانیم دادگاه را قانع کنیم که رأی به محکومیت بدهد اول باید ثابت کنیم که مزاحمت لفظی بر قربانی تأثیر سوء داشته است، و دوم باید ثابت کنیم که مزاحمت لفظی محتوای جنسی داشته است. اگر کسی بگوید که زنی زیباست یا از قسمتی از بدن زن تعریف کند، معنیش این نیست که حرفش محتوای جنسی دارد.»

برغم اصلاح این قانون، آزار و اذیتهای کلامی در خیابانهای پرتغال به گوش می رسد. برخی از عبارات از نظر قانون جرم به حساب نمی آید، چون محتوای آن آشکارا جنسی نیست.

اطلاع رسانی نادرست یا تفسیر اشتباه قانون؟

از سوی دیگر، زنان پرتغالی چیزی درباره اصلاح قانون نمی دانند. یکی از آنها می گوید: «به نظرم باید بیشتر درباره قوانین و مقررات به مردم اطلاع رسانی کرد.»

مشکل دیگر این است که این متمم قانونی هیچگاه به درستی برای مردم توضیح داده نشده است. چند رسانه ادعا کردند که براساس این قانون، حرفهایی که برای بازکردن سر صحبت با یک زن زده شود هم در پرتغال ممنوع شده و جرم است. عده ای هم در شبکه های اجتماعی این قانون جدید را به همین دلیل به استهزا گرفته اند.

از سوی دیگر، چندین حقوقدان از این متمم قانونی انتقاد کردند. اما آندره لاماس لیت، استاد حقوق می گوید که این قانون لازم است. وی نگران اجرای آن است: «به دو دلیل فکر نمی کنم که کسی در ارتباط با این اتهام ها محکوم شود. یکی به این دلیل که جرم هم جنبه عمومی و هم جنبه خصوصی دارد و باید برای آن اقامه شکایت شود و بیشتر مردم نمی دانند که مزاحمت لفظی که محتوای جنسی داشته باشد جرم است. اغلب آن را به حساب تعارف یا تعریف از زیبایی و لباس می گذارند.»

اصلاح قانون آزار جنسی کافی نیست

انجمن پاسخ و جایگزین برای زنان در پرتغال اولین انجمنی است که در سال ۲۰۱۱ از جرم انگاری آزار و اذیتهای جنسی لفظی حمایت کرد. از نظر مسئولان این انجمن، اصلاح قانون آزار و اذیت جنسی کافی نیست. فعالان اجتماعی این انجمن می گویند که باید به تمام اشکال آزار و اذیت جنسی در یک قانون واحد رسیدگی شود و نمی توان آن را در چندین ماده قانونی، در قانون جزا و قانون کار بررسی کرد.

پلیس می گوید که نمی تواند آمار دقیقی از موارد مزاحمت خیابانی جنسی لفظی در اختیار ما بگذارد، زیرا آماری که آنها دارند، مربوط به تمام اشکال آزار و اذیت جنسی است.

ایجاد تغییر در دیدگاه دانش آموزان نسبت به آزار جنسی از طریق آموزش

از نظر فعالان این انجمن برای ایجاد تغییر باید آموزش داد. آنها از سال ۲۰۰۸ در مدارس به کودکان درباره خشونتهای جنسی آموزش می دهند.

یک فعال اجتماعی عضو این انجمن می گوید: «این متمم قانونی برای حفاظت از قربانیان کافی نیست. بنابراین ما از این حمایت می کنیم که آزار جنسی در محل کار و مکانهای عمومی در یک ماده قانونی واحد جرم شناخته شود. برای آموزش این موضوع ها به جوانها در مدرسه از هنر استفاده می کنیم، چون به این ترتیب می توانیم احساس و عواطف جوان را درگیر کنیم و آسانتر رفتار و خوی او را تغییر دهیم.»

فعالان این انجمن می گویند که در رفتار دانش آموزان بین ۱۲ و ۱۸ ساله و دیدگاهشان نسبت به خشونت نسبت به جنس مخالف ۱۳ درصد بهبود مشاهده کرده اند.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

دنیای پنهای آزار و اذیت جنسی زنان در اروپا

کارگران نامرئی در مزارع اروپا؛ حقوق کم، استثمار و در معرض خطر سلامت

زغال‌سنگ، طلای سیاه یا بلای جان لهستان؟