سیلوی برمان، سفیر سابق فرانسه در مسکو و پکن:«ایده جدا دانستن چین و روسیه از یکدیگر، توهمی بیش نیست. زمانیکه جنگ در اوکراین به پایان برسد قاعدتا اولویت آمریکا هم تغییر خواهد کرد و روابطش با چین دوستانه نخواهد بود بنابراین به نفع چین است که همکاری و روابطش را با همسایه خود روسیه حفظ کند.
اتحادیه اروپا درصدد است پکن را متقاعد کند تا با عدم حمایت از روسیه پوتین، روابط خود را با کشورهای اروپایی تقویت کند. اورزولا فن در لاین و شارل میشل، روسای کمیسیون و شورای اتحادیه اروپا به همراه جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه، قرار است از ساعت ۱۰ صبح امروز جمعه اول آوریل بهنمایندگی از طرف کشورهای عضو بصورت مجازی با نخست وزیر و رئیس جمهور چین دیدار و گفتگو کنند.
بروکسل میگوید دربیست و سومین دور از گفتگوهای خود با پکن در نظر دارد با تمرکز بر تجاوز نظامی روسیه به اوکراین و تبعات انسانی آن و از بین رفتن ثبات و آرامش بینالمللی با مقامات چین رایزنی کند. روابط تجاری دوجانبه و دغدغههای دیگری نظیر تغییرات آب وهوایی، بهداشت و سلامت هم از محورهای دیگر گفتگوهای طرفین اعلام شدهاند.
یکی از دیپلماتهای فرانسوی روز سهشنبه گفت هر چند هدف اصلی این نشست تقویت روابط تجاری و بازرگانی اروپا با چین است ولی قطعا از پکن خواهیم خواست تا با استفاده از «نفوذ» خود برای پایان یافتن جنگ در اوکراین به مسکو فشار بیاورد. کلمان بُن در ادامه تصریح کرد: «خیلی مهم است بدانیم آیا پکن با حربههایی نظیر افزایش خرید هیدورکربن از روسیه یا اعطای کمکهای مالی به این کشور درصدد کمک به مسکو برای دور زدن تحریمهاست یا مثلا تمایلی به استفاده از نفوذش برای برقراری آتشبس یا ایجاد کریدورهای بشردوستانه دارد یا نه.»
این درحالیست که چین تا کنون از محکوم کردن تجاوز نظامی روسیه به اوکراین خودداری کرده و اوایل ماه مارس بر «دوستی بیپایان و بیحد و مرز» خود با مسکو تاکید کرده است. حمایتی که مجددا و در دیدار اخیر وزرای خارجه دو کشور با طرح «نظم نوین جهانی» هم بر آن مجددا تاکید شد. پکن همچنین با حمایت از همسایه خود نسبت به شرکت احتمالی شخص ولادیمیر پوتین در نشست آتی گروه ۲۰ در اندونزی روی خوش نشان داده است.
سران اروپا قصد دارند با یادآوری هزینههای ماندن در کنار پوتین برای چین و در عوض منافع اقتصادی نزدیکی بیشتر پکن با اتحادیه اروپا، رهبران چین را مجاب کنند تا با درنظرگرفتن این نکات در محاسبات خود در استراتژیهای کلان خود تجدیدنظر کنند.
این درحالیست که حیات اقتصادی اروپا تاحد زیادی به چین و محصولات این غول آسیایی وابسته است. بیش از ۱۵ درصد صادرات چین راهی اروپا میشود و مقصد حدود ۱۰ درصد صادرات ۲۷ کشور اتحادیه و در راس آنها آلمان، چین است.
اتحادیه اروپا و چین در اواخر سال ۲۰۲۰ بر روی سند همکاری بلندپروازانه سرمایهگذاری به توافق رسیدند، توافقی که البته تحتالشعاع تحریمهای بروکسل بهدلیل وضعیت حقوق بشری اقلیت ایغور چین قرار گرفتهاست. پکن هم متقابلا تحریمهایی را علیه برخی از نمایندگان پارلمان اروپا و تعدادی از محققان اروپایی وضع کرده است. باید به این تنشها، غائله بین چین و لیتوانی را هم افزود؛ کشوری کوچک در حوزه بالتیک اما عضو اتحادیه اروپا که بدلیل برقراری روابط دیئلماتیک با تایوان، مورد غضب و تحریم پکن قرار گرفته است.
سیلوی برمان، سفیر سابق فرانسه در مسکو و پکن در باره تحقق اهداف اروپا معتقد است:«ایده جدا دانستن چین و روسیه از یکدیگر، توهمی بیش نیست. زمانیکه جنگ در اوکراین به پایان برسد قاعدتا اولویت آمریکا هم تغییر خواهد کرد و روابطش با چین دوستانه نخواهد بود بنابراین به نفع چین است که همکاری و روابطش را با همسایه خود روسیه را حفظ کند.»
این درحالیست که چین در محکوم نکردن روسیه تنها نیست. بسیاری از کشورهای دیگر دنیا نظیر هند، برزیل، آفریقای جنوبی، پاکستان هم تاکنون از مقابله با روسیه حذر کردهاند.
از نظر پکن اروپاییها با طناب آمریکا وارد چاه شدهاند. بهزعم نشریه دولتی «گلوبال تایمز» چین، اروپایی که تا این اندازه به گاز روسیه وابسته است با همراهی کردن آمریکا در تحریم مسکو، گویی به پای خود شلیک کرده است.
سخنگوی وزارت خارجه چین با این حال نسبت به دستاوردهای گفتگوهای امروز و ثبیت وضعیت آشفته بینالمللی بدون اشارهای به جنگ اوکراین، ابراز خوشبینی کرده است.