ظرف های خوردنی در مرکز نوآوری تجاری والونی

شهر نَمور در والونی بلژیک و منطقه توسکانی در ایتالیا، دو قطب رسمی خلاقیت در اروپا به شمار می روند. به بیان دیگر، در این مناطق، دانشِ چگونگیِ نوسازی یک صنعت قدیمی را در اختیار داریم. کوشش بر خلق زیست بومی است که به کارآفرینانِ مبتکر، امکان رشد و جهانی شدن را می دهد.

«حتما بخور»!

تیبو، طراح داخلی و هلن که یک گرافیست است، ایده ای فوق العاده هوشمندانه داشتند. آنها ظرف های کوچکی اختراع کردند که همراه با محتویاتشان خورده می شوند. اسم این طرح را هم گذاشتند: «DO EAT» به معنای «حتما بخور»

برای تولید انبوه این محصول واقعا خلاقانه، آنها یک کمک هزینه چهل هزار یورویی گرفتند؛ به علاوه با شرکت نست-آپ، ارتباط برقرار کردند؛ شرکتی که یکی از عرضه کنندگان تسهیلات به مبتکران تازه کار است و دفتر آن در والونی قرار دارد.

تیبو ژیلکن، پایه گذار شرکت «DO EAT»، درباره چگونگی کار در والونی می گوید: «ما فقط با ایده مان به اینجا آمدیم. در مدت سه ماه از ساعت هشت صبح تا هشت شب، به همراه دو مربی خصوصی، به روند کاریمان سرعت بخشیدند. همین هم باعث شد تا واقعا، شرکت خودمان را راه بیاندازیم، یک الگو و یک برنامه تجاری داشته باشیم، مطالعات روی بازار را انجام دهیم و بالاخره، کسب و کار خودمان را راه اندازی کنیم.»

هلن هویوآ، دیگر موسس «DO EAT»، می گوید: «یاد گرفتیم چگونه از طرحمان دفاع کنیم، چگونه پروژه را در کمتر از یک دقیقه برای سرمایه گذاران معرفی کنیم و نظر مثبتشان را به دست آوریم. به علاوه ۶۰ هزار یورو سرمایه اولیه هم گرفتیم.»

نتایج کار، بسیار مهیج و امیدوار کننده است. تولید همچنان افزایش می یابد. شرکت «DO EAT»، با دو سرآشپز درجه یک همکاری می کند و محصولاتش را در همه جای اروپا به فروش می رساند. ظرفهای خوردنی که از سیب زمینی تولید می شوند، در کارگاهی در شهرستان انو در والونی ساخته می شوند، یکی از مناطقی که از بحران اقتصادی اخیر بشدت آسیب دیده بود.

تیبو زاده همین منطقه متاثر از بحران است. او می گوید: «ما به منطقه خودمان بسیار وابسته ایم و دوست داریم تولید را گسترش داده و اتوماتیزه اش کنیم. همینطور مایلیم کار را با کارگاههای محلی هم ادامه دهیم، دوست داریم همراه با آنهایی که به رشد ما کمک کردند، بزرگ شویم.»

هلن هویوآ، مسیری را که برگزیده اند، مثبت و قابل پیشرفت می داند: «برای ما ماندن با نست-آپ بسیار مهم است. به این دلیل که در اینجا مبتکران تازه وارد پرشماری را ملاقات می کنیم و با آنها، بویژه درباره سایت اینترنتیمان، تبادل اطلاعات می کنیم.»

استخدام مردم شناس برای پیشرفت تجارت

برای فهم بهتر عملکرد این پروژه و نتایج آن، به بروکسل آمدیم و با فردی ملاقات کردیم که منشا این طرح است.

در سال ۲۰۱۱، ژان-کلود مارکور، وزیر اقتصاد وقت منطقه والونی بلژیک، این پروژه را کلید زد. او درباره ایده اولیه این طرح می گوید: «معمولا خلاقیت را به صنایع خاصی محدود می کنیم، مثل سینما یا طراحی. کاری که من واقعا مایل به انجامش بودم، نوآوری و خلاقیت صنعتی بود. به این معنی که شیوه و الگوی رفتاریمان را در صنعت و خدمات، تغییر دهیم.»

امروز، حدود بیست گروه مختلف در والونی، در این طرح شرکت دارند، مانند گروههایی که مبتکران نوپا را برای ورود سریع به بازار آماده می کنند. به علاوه، محیط هایی برای کار گروهی و دوره های آموزشی برای جوانان هم تشکیل می شود.

ژان-کلود مارکور، درباره تنوع خدمات مراکز نوآوری صنعتی یک مثال می زند: «یکی از دوستان کارآفرین، یک مردم شناس را استخدام کرد. این مردم شناس هیچ چیزی درباره بیلان کاری یا حسابداری نمی دانست، اما دستاورد وی برای شرکت، دادن نگاهی کاملا متفاوت به نیازهای مشتریان و نحوه پاسخگویی به آنها بود.»

تیبو و هلن، رمز موفقیت خود را اینگونه خلاصه می کنند: «اعتماد به نفس، اعتماد به دیگران و بویژه نترسیدن از صحبت درباره ایده های خلاقانه.»