ترانه‌های محلی آمریکای لاتین به‌روایت خوانندهٔ مشهور اُپرا

سونیا یونچوا می گوید که به ۱۲ نوازنده برگزیده‌اش گفته است: «لطفا هر کاری می خواهید انجام دهید، من کاملا به شما اعتماد دارم. زیرا می دانم که این بهترین روش کار با هنرمندان است. باید احساس کنند که به آنها اعتماد داریم و به این شکل این همه قطعات زیبا خلق می شوند.»

جشنواره سالزبورگ و ارکستر فیلارمونیک وین پیوندی بی همتا با هم دارند. از اوایل دهه ۱۹۲۰ این ارکستر تابستان‌هایش را در سالزبورگ گذرانده است و هویت موسیقی جشنواره سالزبورگ را شکل داده است.

خوان دیه‌گو فلورز می گوید: خوان دیه‌گو فلورز: «من عادت کرده‌ام که واقعا با مخاطبان ارتباط برقرار کنم و شاهد یک سالن پر از آدم ها باشم که به اپرا و به اجراها با دست زدن‌هایش واکنش نشان می دهد. شما دلتان برای این فضا، این انرژی که مردم در سالن به شما می دهند، تنگ می شود.»

دون آلفونسو در ا‍پرای «همه زنها اینگونه‌اند» تلاش می کند به مردان جوان ثابت کند که همه زنان، حتی نامزدهایشان می توانند بی وفا باشند.

رزا فیولا خواننده اپرا:‌ «اولین تک‌خوانی فیوریلا درباره افکار او درباره عشق است. او می گوید خسته کننده است که تنها به یک چیز عشق بورزیم، بگذارید به هر آنچه می بینیم عشق بورزیم: گلها، پروانه‌ها و البته پیش از هر چیز به خودمان.»

«می‌توانید نغمه‌های خاص کشمیر، راجستان یا دیگر مناطق هند را در آن بشنوید و همزمان کلی هم بداهه‌نوازی سیتار دارد.»

«نکتهٔ زیبای موسیقی موتزارت در آن است که می‌گوید نوری در کار است که با خود امید می‌آورد.»

ارکستر فیلارمونیک وین که یکی از بهترین ارکسترهای جهان به شمار می‌رود، تا کنون شاهکارهای بی‌شماری را در عرصۀ موسیقی به نمایش گذاشته است و یکی از بهترین اجراهای آن که هرساله علاقمندان موسیقی را از سراسر جهان به وین می‌کشاند، کنسرت سال جدید میلادی است.

«صحنه‌های این نمایش یادآور خداحافظی‌ با زندگی و همزمان کشف شادی‌های آن هستند؛‌ بنابراین هدف من هم در اجرای این اپرا ایجاد توازنی بود میان این دو نکته.»

این اثر به‌خاطر چالش‌های آوازی‌اش تا کنون بسیار کم اجرا شده،‌ چالش‌هایی که به‌نظر می‌رسد گاه از مرز صدای انسانی فراترند.

اپرای «شهرمرده» ساخته ولفگانگ کورنگُلد اثری پررمز و راز و درامی روانشناختی است که در آن هم ردپایی از «سرگیجه»‌ آلفرد هیچکاک دیده می‌شود و هم تئوری تفسیر خواب زیگموند فروید.

برایان ترول، خواننده باس-باریتون اهل ولز با اجرای قطعات گوناگونی در اپراخانه سیدنی به روی صحنه رفته است. از قطعاتی از واگنر گرفته تا ترانه‌های عامیانه ایرلندی.

«شلعه اشتیاق این بچه‌ها از همه‌ الهامبخش‌تر است؛ یعنی تشنگی‌شان برای یادگیری، پرسش‌های پیوسته‌شان، احساس قدردانی‌ای که دارند و اینکه چطور ایده‌های ما را جذب می‌کنند.»

«این اپرا ذاتِ آلمان و شوخی به سبک آلمانی را در خود دارد و قطعا این نکته را در کار اتو نیکلای می‌بینید، گویی او وقت ساخت این آهنگ چشمکی می‌زند.»

کارگردان برای اجرای این کار از عناصر کمدی «بزن و بکوب»، «کمدیا دلارته»، «نمایش عروسکی» و همچنین از برخی عناصر قدیمی فرهنگی ایتالیایی استفاده کرده است.

کارگردان بر صحنه اپرا، جهانی از شبکه‌های اجتماعی آفریده که تجسم میل میلیون‌ها نفری است که می‌خواهند صفحهٔ کسی را دنبال کنند، کسانی که می‌خواهند محبوب و مورد توجه باشند.

«هدفِ سمفونی برای پرو، ایجاد تحول در جامعه و بهتر کردن آن با قدرت موسیقی است.»