رصد تحولات داخلی به مرور این باور را برای ناظران بین‌المللی آشکار می‌سازد که دولت موقت آوای چندانی در سپهر سیاسی مناسبات داخلی ایران ندارند و اقداماتی که برگرفته از فضای انقلابی است سبب می‌شود به تدریج دولت‌های موازی که چه بسا قدرتمندتر از دولت موقت هستند به صحنه‌گردانان اصلی انقلاب بدل شوند.
