انتخابات ریاست جمهوری روسیه

پس از جوزف استالین ولادیمیر پوتین تنها رهبر سیاسی تاریخ معاصر روسیه است که به مدت طولانی‌ و برای سا‌ل‌های متمادی در قدرت بوده است.

مخالفان آقای پوتین در اعتراض به آن‌چه «استبداد تزاری» او می‌خوانند روز شنبه و در آستانه‌ی برگزاری مراسم تحلیف به خیابان‌ها آمدند.

تیم امنیت ملی ترامپ از وی خواسته بودند در تماس تلفنی با پوتین، پیروزی‌اش در چهارمین دوره ریاست‌جمهوری را تبریک نگوید. آنها حتی عبارت «تبریک نگویید» را با حروف بزرگ در یادداشت خود برای وی نوشته بودند.

سازمان امنیت و همکاری اروپا در واکنش به اعلام پیروزی ولادیمیر پوتین اعلام کرده است که رای دهندگان در انتخابات روز یکشنبه امکان «گزینش واقعی» نداشتند.

مقامات برخی از دانشگاههای روسیه کارکنان، دانشجویان و استادان را مجبور کرده‌اند که در همان محل دانشگاه رای‌هایشان را در صندوق بیندازند تا به این ترتیب از شرکت آنها در این انتخابات اطمینان حاصل شود.

بوریس جانسون، وزیر خارجۀ بریتانیا روز جمعه اعلام کرده بود که «به احتمال زیاد» ولادیمیر پوتین شخصاً دستور استفاده از گاز اعصاب برای حمله به جاسوس سابق روس را داده است.

رئیس جمهوری ۶۵ ساله روسیه در چهارمین دوره ریاست جمهوری خود با چند چالش عمده در عرصه داخلی و صحنه بین المللی روبرو خواهد بود.

پیروزی روز یکشنبه ولادیمیر پوتین بهترین نتیجه ای بود که او در چهار دوره انتخابات کسب کرده است.

همان طور که رسانه‌های داخلی روسیه هم پای دیگر رسانه‌های جهان به تحلیل نشسته‌اند، پوتین با اختلاف قابل تاملی پیروز قطعی این انتخابات است و بدون شک تک قطبی بودن انتخابات سبب شده تا مردم که از نتیجه آن آگاه هستند، تنها به رای دادن در روز انتخابات بسنده کنند.

در آستانه انتخابات هجده مارس روسیه، که پیروزی پوتین در آن قطعی به نظر می‌رسد، این پرسش برای بسیاری از ناظران مسائل این کشور مطرح است که چرا وی برای هموطنانش اینقدر محبوب و برای جوامع غربی، اینچنین منفور است؟