برای بی‌بی حوا زکی که کفش‌های نارنجی فوتبالش با روسری‌اش هم رنگ است تمرین در زمین فوتبال نقطه عطف زندگی پیچیده او است.
آگهیبه مانند بسیاری از پناهنده‌های افغان در تاجیکستان این دختر جوان ۲۵ ساله آرزو دارد که از این کشور فقیر واقع در آسیای مرکزی به کانادا برود.
او و خانواده‌اش به همراه هزاران افغان دیگر چند ماه قبل از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان از راه‌های کوهستانی مرزی به تاجیکستان رفتند.
این معلم سابق زبان انگلیسی به خبرگزاری فرانسه گفت: «طالبان به خواهر شوهرم حمله کرد. آنها خانواده‌ام را به مرگ تهدید کردند. مجبور شدیم آنجا را ترک کنیم.»
او افزود: «وقتی فوتبال بازی می‌کنیم خوشحالم. به چیزهای دیگر فکر نمی‌کنم.»
بی‌بی حوا زکی با حدود ۵۰ زن جوان دیگر افغان در باشگاهی که توسط زنان هموطنش در شهر وحدت که حدود نیم ساعت از دوشنبه پایتخت فاصله دارد راه اندازی شده تمرین می‌کند.
بیشتر جامعه افغان در این شهر زندگی می‌کنند. اگرچه تاجیکستان از اواسط دهه ۱۹۹۰ پناهندگان افغان را می‌پذیرد اما آنها اجازه زندگی در هیچ یک از شهرهای بزرگ را ندارند.
دولت می‌گوید بیم آن را دارد که حکومت طالبان باعث بی‌ثباتی در تاجیکستان شود.
این کشور یکی از اصلی‌ترین منتقدان مقامات طالبان در آسیای مرکزی است و سال‌ها مجبور بوده تا با درگیری‌های متعدد در امتداد مرز با افغانستان دست و پنجه نرم کند.
پاکستان و ایران که با افغانستان نیز همسایه هستند در طول سالیان زیاد شمار زیادی از پناهجویان افغان را پذیرفته‌اند اما هم اکنون صبر آنها در برابر افزایش این افراد به پایان رسیده است.
بی‌بی حوا زکی از جمله افرادی است که اخیرا وارد تاجیکستان شده است گرچه بسیاری دیگر سال‌ها است که از تشریفات اداری این کشور پیروی می‌کنند.
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل تخمین می‌زند که حدود ۱۰ هزار پناهجوی افغان در تاجیکستان که فقیرترین جمهوری شوروی سابق در آسیای مرکزی است زندگی می‌کنند.
در کشوری که برای تامین نیازهای اولیه برای جمعیت خود تلاش می‌کند افغان‌ها در تامین معیشت خود با سختی‌هایی روبرو هستند.
طبق گزارش خبرگزاری فرانسه، افغان‌ها در دفاع از حق و حقوق خود در کشوری که آزادی بیان محدود است دچار مشکلاتی هستند.
از سوی دیگر آنها نمی‌توانند به کمک سفارت خود تکیه کنند سفارتی که همچنان نماینده دولتی است که از سوی طالبان در سال ۲۰۲۱ از قدرت برکنار شده است.
سرهنگ بوی محمد رجازودا، که ریاست بخش پناهندگان در وزارت کشور تاجیکستان را برعهده دارد، اصرار دارد که کشورش تمام تلاش خود را برای آوارگان انجام می‌دهد.
او به خبرگزاری فرانسه گفت: «پناهندگان از بسیاری از حقوق شهروندان تاجیکستان برخوردارند. آنها به مراقبت‌های پزشکی دسترسی دارند. ما یک مدرسه برای افغان‌ها باز کرده‌ایم و می‌توانیم لباس، غذا و دارو برای آنها فراهم کنیم.»
اما بسیاری از پناهندگان می‌گویند که نمی‌توانند هزینه ماهانه ۱۰ دلار برای حضور فرزندانشان در مدرسه را بپردازند. بنابراین آنها بین خودشان آموزش دروس را سازماندهی می‌کنند.
گرچه این آوارگان از پذیرفتنشان از سوی تاجیکستان راضی هستند اما این کشور جایی نیست که اغلب آنها بخواهند در آنجا زندگی خود را بازسازی کنند.
آگهیآنها امیدوارند که به کانادا مهاجرت کنند چراکه این کشور متعهد شده است که ۴۰ هزار افغان را بپذیرد اما مهلت‌ها طولانی است.
بی‌بی‌حوا زکی با تاسف گفت: «ما اقداماتی را برای رفتن به کانادا انجام داده‌ام اما هنوز پاسخی دریافت نکرده‌ایم.»
این زن جوان سعی می‌کند خستگی را از خود دور کند. او در هفته سه جلسه در تمرین حاضر می‌شود و برای حفظ سطح زبان خود مرتب انگلیسی می‌خواند.