ستاره‌شناسان می‌گویند اختروشی را کشف کرده‌اند که احتمالا درخشان‌ترین شیء کیهانی شناخته‌شده در جهان است و روزانه جرمی معادل یک خورشید را می‌بلعد.
آگهیاین هسته فعال کهکشانی جرمی حدود ۱۷ میلیارد برابر خورشید ما دارد و نور آن که ۵۰۰ تریلیون بار بیشتر از خورشید ما است، برای رسیدن به زمین بیش از ۱۲ میلیارد سال در راه بوده است.
دانشمندان برای اولین بار این اختروش را با استفاده از یک تلسکوپ ۲.۳ متری در رصدخانه کونابارابران استرالیا مشاهده کردند. آنها سپس توانستند این یافته را با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا، که دارای آینه‌ای ۸ متری است، تأیید کنند.
کریستین وولف، استاد دانشگاه ملی استرالیا و نویسنده اصلی این مطالعه، در این باره گفت: «این نورانی‌ترین جرم کیهانی شناخته‌شده در جهان است و نرخ رشد باورنکردنی آن به معنای انتشار عظیم نور و گرما است. شک دارم که جرمی دیگر بتواند رکورد این اختروش را بشکند.»
ستاره‌شناسان می‌گویند نور خیره‌کننده این اختروش از یک ناحیه طوفانی در دل آن با قطر ۷ سال نوری ساطع می‌شود. این همان جایی است که اجرام در اثر جاذبه شدید با یکدیگر برخورد کرده و پس از تولید مقدار زیادی نور و گرما به درون سیاهچاله کشیده می‌شوند.
دکتر وولف با بیان اینکه این نقطه «پرآشوب‌ترین مکانی است که در جهان می‌شناسیم»، گفت: «این ناحیه طوفانی و غول‌پیکر با دمای ۱۰ هزار درجه سانتیگراد دارای رعد و برق‌هایی پی‌درپی و بادهایی چنان سریع است که مسافتی معادل یک دور زمین ما را در عرض تنها یک ثانیه درمی‌نوردند.»
مدل‌سازی رایانه‌ای نشان داده است که این اختروش معادل ۳۷۰ خورشید را در سال می‌بلعد و جرم سیاهچاله آن ۱۷ تا ۱۹ میلیارد برابر خورشید ما است.
دکتر کریستوفر اونکن، یکی از نویسندگان، می‌گوید جای تعجب است که برای این مدت طولانی این اختروش پنهان و ناشناخته مانده بود، در حالی که درست در جلوی دید ناظران زمینی قرار داشت.
به کانال تلگرام یورونیوز فارسی بپیوندید
این جرم آسمانی که «جی۰۵۲۹-۴۳۵۱» ( J0529-4351) نام دارد برای اولین بار در سال ۱۹۸۰ توسط رصدخانه جنوبی ایران مشاهده و ثبت شد، با این حال تا همین یک سال پیش دانشمندان آن را در ردیف ستارگان طبقه‌بندی کرده بودند.
تا اینکه سرانجام مشاهدات اخیر به وسیله تلسکوپ‌ها نشان داد که این شیء نه یک ستاره، بلکه یک اختروش شامل هسته بسیار فعال و درخشان کهکشانی است.
در تحقیقات انجام‌گرفته پژوهشگرانی از دانشگاه‌های ملی و ملبورن استرالیا، دانشگاه سوربن فرانسه و رصدخانه جنوبی اروپا مشارکت داشته‌اند.
نتایج مطالعات تازه در نشریه علمی «Nature Astronomy» منتشر شده است.