محققان روز پنج‌شنبه گزارش دادند فسیل‌هایی را در نزدیکی یک معدن زغال‌سنگ پیدا کردند که متعلق به یک مار بوده که حدود ۱۱ تا ۱۵ متر طول داشته است.
آگهیتا کنون رکورد بزرگترین مار شناخته شده، به یک مار حدودا ۱۳ متری تعلق داشت که زمانی در منطقه فعلی کلمبیا زندگی می‌کرد.
بزرگترین مار زنده امروزی نیز مار پیتون مشبک آسیایی با طول ۱۰ متر است.
به گفته دانشمندان، این غول تازه کشف شده ۴۷ میلیون سال پیش در جنگل‌های سبز باتلاقی غرب هند زندگی می‌کرده و احتمالا تا هزار کیلوگرم وزن داشته است.
دباجیت داتا، یکی از اعضای تیم تحقیق در موسسه فناوری هند «رورکی» در این باره می‌گوید: «این مار به یاد شاه‌مار افسانه‌ای "واسوکی ایندیکوس" نامیده شده است که دور گردن "شیوا" خدای هندو می‌پیچد.»
او می‌افزاید: «به نظر می‌رسد که این مار با توجه به اندازه بزرگش، یک شکارچی سریع نبوده و طعمه خود را از طریق انقباض و فشردن تسخیر می‌کرده است.»
قطعاتی از ستون فقرات این مار پیش از این در سال ۲۰۰۵ میلادی توسط یکی از اعضای تیم تحقیق به نام سونیل باجپای در نزدیکی گجرات در غرب هند کشف شده بود و پژوهشگران برای تخمین اندازه این مار، بیش از ۲۰ مهره فسیلی آن را با اسکلت مارهای زنده مقایسه کردند.
دباجیت داتا می‌گوید فسیل‌های دیگری که در نزدیکی این مار پیدا شدند، نشان می‌دهند که این مار در مناطق باتلاقی در کنار حیواناتی مانند گربه‌ماهی، لاک‌پشت و تمساح زندگی می‌کرده و احتمالا همین حیوانات طعمه‌های او بودند.
گمان می‌رود تیتانوبوا، مار غول پیکر منقرض شده‌ای که در کلمبیا کشف شد، حدود ۶۰ میلیون سال پیش زندگی می‌کرده است.
جیسون هد، دیرینه شناس دانشگاه کمبریج می‌گوید: «وجه مشترک این دو مار هیولا این است که آنها در دوره‌هایی از آب و هوای بسیار گرم جهانی زندگی می‌کردند. مارها حیوانات غول پیکر خونسردی هستند و یک مار به دمایی بسیار بالا نیاز دارد تا بتواند اینقدر رشد کند و بزرگ شود.»
به این ترتیب آیا گرمایش زمین باعث برگشت مارهایی به اندازه هیولا خواهد شد؟
در تئوری امکان‌پذیر است. با این وجود جیسون هد معتقد است که سرعت گرم شدن آب و هوا در حال حاضر بیشتر از آن است که مارها فرصت کنند دوباره به غول تبدیل شوند.