باز شدن «قفل خلاقیت» به کمک بازوهای تنپوش رباتیک؛ از نوآوری محققان ژاپنی چه می‌دانیم؟

آگهی

آقای ماساهیکو اینامی و محققان همراه او در حال توسعه نوعی فن‌آوری‌ است که ریشه در ایده «جیزای / jizai» دارد؛ اصطلاحی ژاپنی که به گفته او به معنی استقلال و آزادی انجام هر کاری است.

هدف این گروه تحقیقاتی این است که چیزی شبیه حس رابطه بین نوازنده و ساز را ایجاد کنند، همان حسی که «بین یک انسان و یک ابزار، همچون وقتی که آلت موسیقی به عنوان بخشی از بدن شما می‌شود» بوجود می‌آید.

این استاد دانشگاه در خصوص منبع الهام ایده این پروژه می‌گوید که از نمایش‌های عروسکی سنتی ژاپنی و یک داستان کوتاه شبه‌ترسناک اثر «یاسوناری کاواباتا»، رمان‌نویس فقید ژاپنی  درباره مردی که بازوی زن جوانی را قرض می‌گیرد و شب را با آن می‌گذراند، الهام گرفته است.

اینامی گفت: «این [فن‌آوری] مطلقا رقیبی برای انسان‌ها نخواهد بود، بلکه چیزی است که به ما کمک می‌کند تا هر وقت که دلمان بخواهد ار آن استفاده کنیم، مانند دوچرخه یا دوچرخه الکترونیکی. از ما حمایت می‌کند و می‌تواند قفل خلاقیت را باز کند.»

در ویدیوی تبلیغاتی «بازوهای جیزایی» دو رقصنده باله نشان داده می‌شود که با بازوهای روباتیکی که از پشت و تنه آنها بیرون آمده؛ در حال اجرای روتین خود هستند چنانکه گویی انسان و ماشین به طور هماهنگ در حرکت هستند. در آخر تبلیغ این رقصندگان یکدیگر را به همراه بازوهای سایبورگ در آغوش می‌گیرند.

ایجاد حس دلبستگی

اینامی گفت که برخی از افرادی که این ربات‌های تنپوش را برای مدتی استفاده می‌کنند به آن‌ها دل می‌بندند. این محقق اضافه می‌کند که «پس از مدتی استفاده، از درآوردن آن‌ها ناراحت می‌شوید. اینجاست که [می‌توان فهمید که این بازوهای رباتیک] با ابزارهای دیگر کمی متفاوت هستند.»

او افزود، اما این اختراع فراتر از تبدیل کردن تخلیات فانتزی یک رمان‌نویس به واقعیت است. اینامی گفت: «در آینده ممکن است شاهد رشد بال‌هایی از پشت مردم باشیم یا پهپادهایی که به مردم متصل شده‌اند... شاید کسی ورزشی را درست کند که به شش بازو نیاز دارد یا نوع جدیدی از شنا را اختراع کند.»